Kennismaken

Het is al weer twee weken geleden sinds de laatste blog. Veel te vertellen dus.
Armand draait doordeweek zijn uren bij Cymer en heeft het goed naar zijn zin; aardige Amerikaanse en Nederlandse collega's en leuke werkzaamheden met de nodige uitdaging.
Eindelijk een nieuwe telefoon van het werk met telefoonnummer. Jammer dat het een Samsung is op een netwerk met slecht bereik binnen Cymer. Daar moet nog wat aan gedaan worden.

Sunset bij La Jolla

Het weer is iedere dag schitterend. De ene dag 's morgens al meteen volop zon; de andere dag bewolking tot een uur of 9 / half 10 en dan een stralende open hemel. Temperatuur ligt hier zo'n beetje op 27/28 graden met een lage vochtigheid dus heel goed te doen.
Aan de kust is het wat koeler en verder naar het Oosten wordt het warmer in de bergen en een graadje of 42 bij de woestijn.
Vandaag echter de eerste bewolkte dag. Het schijnt in woestijn en bergen geregend te hebben maar hier heeft het slechts twee minuscule druppeltjes geregend.

Verder was het deze twee weken vooral kennismaken...

Ikea en op de koffie

Op de Cymer picknick hebben we Sandra en Rob leren kennen. Zij wonen tegenover Ikea dus een bezoek aan Ikea kon mooi gecombineerd worden met een bakkie bij Sandra. Leuk om te zien dat hun appartement nagenoeg hetzelfde is ingericht met de spullen van Oakwood. De week daarna kwam Sandra ons stulpje bekijken.
Als je bij Ikea hier bent dan is het alsof je bij Ikea Breda binnen loopt. Kleuren, gangpaden, volgorde, assortiment, tassen......allemaal hetzelfde. Dus mocht er een moment van heimwee naar Nederland komen dan is dat DE plek om jezelf in Nederland te wanen.
Met een buitenkleed, wat extra pannetjes, glazen en gordijnen was de bak van de wagen goed gevuld. Missie volbracht.

The Dutch Meetup Group

Meetup Groups zijn er om mensen met bijvoorbeeld dezelfde hobby samen te brengen. Via internet kun je lid worden en deelnemen aan een forum. De group organiseert regelmatig bijeenkomsten zodat je elkaar ook 'live' spreekt en je passie kunt delen.
De Dutch Meetup Group bestaat uit Nederlanders, Amerikanen met Nederlandse (voor)ouders, expats...........gewoon leden die iets hebben met Nederland, de cultuur of de taal. Regelmatig wordt er een activiteit georganiseerd (zeker met Sinterklaas en Koninginnedag/Koningsdag, EK- en WK-voetval) en is er 1x per 6/8 weken een gezellige borrel.
Vorige week zaterdag onze eerst borrel. Deze werd gehouden bij Stone Brewery. Vantevoren daar eerst gegeten met Sandra en Rob en Vera (collega van Armand) en Michiel (haar partner). Erg gezellig.

Op de borrel was een leuke diverse groep aanwezig: van 'tijdelijken' zoals wij tot Nederlanders die al lang geleden naar de USA waren vertrokken en niet meer teruggegaan zijn. Het was zeer leuk om met deze mensen kennis te maken; allemaal een eigen achtergrond en unieke mooie verhalen over hoe men in San Diego terecht was gekomen. De tijd vloog voorbij en het bier smaakte goed. Hopelijk zien we deze mensen weer op een volgende borrel.

ASML-ladies bij The Godfather

 De vorige groep partners van ASML-ers in San Diego is de traditie gestart om 1 x per maand samen uit eten te gaan. Er is een flink aantal weer terug naar Nederland dus slechts met zijn vieren (Lizet, Sandra, Susanne en ik) gingen we eten bij Italiaans restaurant The Godfather. Het was heerlijk en gezellig. Leuk om de andere dames te leren kennen en ervaringen aan te horen en uit te wisselen. En het restaurant was TOP. Daar ga ik met Armand zeker nog een keer naar toe; alsof je in de film The Godfather zit.

Ikke, Lizet, Susanne, Sandra

Baseball, The San Diego Padres

                                   

Baseball (Honkbal in het Nederlands) is America's favorite pastime. Dat moesten we gaan zien en waar anders dan bij 'onze eigen' Padres in het Petco Stadium. Thuis heb ik me maar even verdiept in de spelregels om niet heel dom over te komen en te gaan staan juichen op een moment dat je vooral geacht wordt om niet te juichen. De New York Mets zijn de tegenstanders.
Het stadion ligt midden in het centrum tegen het uitgaansgebied aan en daarmee hebben we alle gelijkenis met het Philips Stadion wel gehad. Ohja, en de Padres hebben ook een mascotte in een pak (een pater). Die mag wel eens op les bij Foxy.
Een baseballwedstrijd is op zondagmiddag echt een familie-uitje; de kinderen worden prima vermaakt: een springkussen, schminken en volop ijs, suikerspinnen en frisdrank. Pa en ma vermaken zich met ribs van Phil's BBQ, garlic French fries, nachos met guacamole, sourcreme en kaas en halve liters cola.

Na een salute to the veterans en het Amerikaanse volkslied kan de wedstrijd beginnen.
Velen zullen het niet met mij eens zijn maar baseball is niet een heel spectaculaire sport. Er gebeurt niet zo heel veel en het is wachten op die goede slag die niet te vangen is door de tegenpartij of de spectaculaire homerum. Het zag er een hele tijd niet best uit voor de Padres maar in de laatste inning werd een homerun geslagen en het spel was meteen uit. Winst voor 'onze' Padres! Maar de playoffs zullen ze waarschijnlijk niet halen en dat is jammer want dan wordt er voorlopig niet meer gespeeld. Het was een hele gezellige middag geworden namelijk en we konden het thuisfront via facetime lekker laten meegenieten.

Vermaak voor de kinderen....

Vermaak voor de dames....



Horseracing op de Del Mar Racetrack

De sportieve kennismaking ging een week later verder. We gingen eens kijken bij het paardenrennen. De Del Mar Racetrack ligt vlak bij zee en we waren er al eens langs gereden. Het lag er mooi bij en we vonden het nogal groot. Dat krijg je toch nooit vol'?

Maar jawel hoor.......zaterdag 24 augustus was het volle bak daar voor 9 races. Een deel van het publiek was duidelijk 'op chique' en zat in het clubhouse maar het grootste deel was 'gewoon volk' en voornamelijk geïnteresseerd in de wedschema's, de kansen, de inzetten, de cijfers. Krantjes en formulieren werden bijgehouden, via wedautomaten werd ingezet maar ook bij de loketten stonden lange rijen mensen die hun geld op de paarden wilden inzetten. Wat een apart sfeertje! Heerlijk om rond te lopen en om 'mensen te kijken'. Natuurlijk waren de races zelf ook mooi om te zien. Met enorme snelheid komen ze voorbij, die prachtige paarden met ieniemienie kleine jockeys.

Ons paard voorop!

We konden het niet laten om zelf ook wat in te zetten. Kort even gekeken hoe het allemaal werkt. We lazen een stukje over het paard Imperial Fortune en lazen dat hij (of zij?) de vorige twee wedstrijden tweede was geworden. Nou, dan moet de eerste plaats toch haalbaar zijn? Vijf hele dollars zetten we in op Imperial Fortune en ineens is de wedstrijd toch een stuk spannender. Hij liep er bij het inrijden fris bij dus we hadden alle vertrouwen.
Meteen van start af lag hij voorop. Oei, als dat maar goed gaat want te vroeg voorop is nooit goed (bij wielrennen dan). Maar iedere aanval werd gepareerd en Imperial Fortune bleef voorop liggen. Winst!! Snel berekenden we dat we maar liefst 25 dollar hadden gewonnen. Maar het bij het inleveren van het briefje bleek het 9 dollar 50 te zijn. Dan hadden we het toch niet zo goed begrepen.
Het was een supergezellige middag waarbij we ook nog terecht kwamen in een bijeenkomst van Instagramfans.

Het bewijs.....we hadden prijs.

Na afloop zijn we naar La Jolla gereden en hebben de zeehonden en pelikanen voor de kust daar bezocht.

 

Social Security Number

Tussen het werk en leuke dingen door moesten we ook richting downtown voor het aanvragen van een Social Security Number. Dit nummer heb je nodig als je in Amerika werkt of wil werken. Het is een wat vaag gebeuren maar met weer een heleboel formulieren gingen we richting het administratiekantoor. Daar moesten weer wat vragen worden beantwoord en we moesten verklaren dat we de waarheid hadden verteld. Een paar dagen later lagen de pasjes met ons nummer in de bus.
Dit vertelt de site van de US Government:
You need a Social Security number to get a job, collect Social Security benefits and receive some other government services. But you don't often need to show your Social Security card. Do not carry your card with you. Keep it in a safe place with your other important papers.

En verder........Little Italy, Balboa Park en film

Voordat we naar de Dutch Meetup Group gingen hebben we een bezoek gebracht aan de wijk Little Italy. Het is voornamelijk een gezellige straat met heel veel Italiaanse restaurantjes en koffiehuizen. In deze buurt vestigden zich veel Italianen en je kunt er de Italiaanse sfeer nog proeven. Er wordt veel georganiseerd. De dag dat wij er waren was er een Roaring Twenties feest.

Balboa Park is een schitterend park met 13 musea. Er is een prachtige Japanse tuin, een openluchttheater en mooie gebouwen. Aan het park grenst de beroemde San Diego Zoo (met panda's!!). We hebben snel even rondgekeken en gezien dat we hier vaker naar toe zullen gaan. Op dinsdag is steeds een van de musea gratis voor inwoners van San Diego en iedere zondag een orgelconcert in het openluchttheater. Het is een beetje het 'Central Park' van San Diego.

Daarna naar de kust, Pacific Beach, gereden en lekker in de golven gedoken. Ik had een zwembrilletje gekocht en kreeg nu geen zoutwater in mijn ogen! Heerlijk! Prima aanschaf.

Op de dag van de première van de film Jobs (over wie anders dan Steve Jobs) had ik als verrassing voor Armand kaartjes geregeld. Vooraf lekker sushi gegeten en toen de bios in. Het was helemaal niet druk. Film was goed maar de airco binnen had best wat minder zijn best mogen doen. Koud liepen we de bioscoop uit. Daarna naar Rancho Bernardo Inn gereden. Dit is het hotel waar Armand altijd overnachtte als hij hier was. We hebben daar lekker buiten bij de openhaard gezeten. Armand was weer even terug op zijn oude nest.

Wat hebben we veel gedaan in die twee weken. We genieten er enorm van.
Volgende blog zal gaan over onze trip naar San Francisco. Volgend weekend heeft Armand een lang weekend vrij. Op maandag is het nationale feestdag Laborday en daar profiteren we van door naar San Francisco te gaan. De kaartjes voor Alcatraz zijn al geboekt.

Ohja........nieuw op onze blog is het gastenboek. Daar kun je snel een berichtje of reactie achterlaten. Nog niet getest of het werkt maar daar komen we snel achter.

Groetjes,
Côlette en Armand

Werken en het 'huishouden doen'

Aan de slag bij Cymer

Het is maandag 5 augustus, 7:00 am, en daar gaan we dan, op naar Cymer. Of is het nu ASML US Inc.? Voor mij is het toch nog steeds het oude vertrouwde Cymer. Ondanks dat ik al 19 keer bij Cymer ben geweest in de afgelopen 5 jaar is het dit keer toch wel speciaal en ik ben dan ook best een beetje gespannen. Nu ga ik me namelijk melden bij Cymer om daar voor 18 maanden aan de slag te gaan, dat is toch net weer even anders dan de 1, 2 of 3 weken die ik altijd ging in het verleden.

Bij aankomst meld ik me netjes bij de receptie en geef mijn naam door. Nadat ik daarbij ook even mijn ID (Rijbewijs) laat zien krijg ik mijn oude vertrouwde Badge van Cymer overhandigd. Zoals gebruikelijk zet ik mijn auto daarna netjes in de garage en loop over de loopbrug gebouw 6 in (voor de kenners onder ons CSD-6, ofwel “Cymer San Diego Building Six”). Meteen bij binnenkomst kom ik de eerste bekende Amerikaanse collega’s al tegen en ze begroeten me alsof ik nooit weg ben geweest, maar ja ik was er dan ook zo vaak dat ze waarschijnlijk niet gemerkt hebben dat ik er de afgelopen 3 maanden niet geweest ben.

Het dagverblijf van Armand.

Bij de koffieautomaat, tja waar anders, kom ik ook mijn eerste Nederlandse collega’s tegen. We maken een kort praatje en drinken een bak koffie uit de rechtse automaat, want daar zit koffie in die speciaal gezet is voor de “Dutch guys” (3 zakken koffie i.p.v. de gebruikelijke 2 “slappe hap”). Met mijn beker koffie ga ik vervolgens richting mijn cubicle (werkplek) 218. Nadat ik mijn spullen een plekje heb gegeven, start ik mijn laptop op en verschijnt het ASML logo in beeld; m’n eerste werkdag kan beginnen.

De maandag gaat snel voorbij. Om 7:30 am zit ik met mijn collega’s uit Veldhoven in een conference call en deel ik de ervaringen van de eerste week met ze om daarna over te gaan op het echte werk en we hebben het al snel over de werkzaamheden waarmee ik me de komende week kan gaan bezighouden. Naast de werkzaamheden spreek ik die dag veel bekenden die allemaal willen weten hoe de eerste dagen zijn bevallen en of we het naar ons zin hebben in 4S Ranch. “Great Armand, finally you made it, welcome to San Diego.” Ja, ook Amerikanen kunnen ECHT interesse tonen.

De eerste week is toch weer even wennen. Iedereen bij Cymer zit midden in zijn/haar dagelijkse werkzaamheden en daarin moet ik mijn draai ook zien te vinden. Gelukkig lukt dat snel en kan ik mijn werk waarvoor ik naar San Diego ben gekomen oppakken. De verwachting dat ik bij Cymer al snel meer dan 40 uren per week zou gaan maken komt uit, maar dat wordt elke dag weer dubbel en dwars goed gemaakt op het moment dat ik CSD-6 buitenstap en naar een strakke blauwe hemel kijk en de temperatuur rond de 25 graden is.

Afzien...

Op dinsdag profiteer ik ook al de eerste keer van het feit dat we zo dicht bij Cymer wonen. Côlette heeft overdag de auto te voet opgehaald bij Cymer om de dagelijkse boodschappen te doen. Waarop ik na mijn werk op mijn gemak Thornmint Court (adres van Cymer) afloop richting Rancho Bernardo Road om te voet naar huis te lopen. Onderweg doe ik nog even de Coffee Bean aan om een Espresso Macchiato te bestellen en deze 'op z’n Amerikaans' onderweg op te drinken. Ja dit leventje ga ik zo wel 18 maanden volhouden.

Wassen, poetsen, strijken...

Ondanks dat het nog lijkt alsof we op vakantie zijn moet er na een week toch wat gedaan worden in huis. En dat is een hele uitdaging met onbekend witgoed en andere apparaten.

De stofzuiger is een hoover. Het model dat we hebben gekregen ziet er uit alsof het in de jaren 50 prima dienst heeft gedaan. Maar het blijkt toch een redelijk nieuw model dat hier nog volop verkocht wordt. Vergeleken met wat we thuis hebben is dit toch super onhandig! Je sleept het hele apparaat over de vloer; er zit maar 1 stand op; de draad zit steeds in de weg; hoekjes worden overgeslagen en je kunt niet even de slang er uit halen om met een hulpstukje bijvoorbeeld langs de plinten te gaan. Daarnaast maakt het een enorm lawaai! Leuk is wel dat je Freddy Mercury goed kan imiteren. "I want to break free"

De wasmachine en de droger staan naast elkaar in een kast bij de woonkamer en ze zien er uit alsof ze voor een heel weeshuis in 1 keer de was kunnen doen. Met de waspoeder in de hand zoek ik het bakje om de waspoeder in te doen. Van welke kant ik de bovenlader ook bekijk maar behalve een bakje voor 'bleach' (bleek) is er geen bakje te vinden. Waar laat ik het waspoeder??!!! Ik pak er internet bij en google op 'where to put laundry detergent?'. Als snel blijkt dat je het apparaat eerst aan moet zetten, dat er dan water in de bak moet stromen, dat je dan het waspoeder gewoon los erbij gooit en dat als het waspoeder zich vermengd heeft met het water dat dan de kleding erbij gaat en dan de klep dicht. Dat blijkt allemaal prima te werken. Maar wat een herrie! De droger is iets stiller.

Over lawaai en herrie gesproken: ook de vaatwasser doet aardig mee!
Het laden is een nauwkeurig werkje want alleen onder de onderste lade is een spoelarm. Het water moet zich dus een weg naar boven zien te vinden tussen alle vuile borden en pannen. Het is iedere keer weer spannend of alles schoon is. Overigens wordt geadviseerd om eerst de kraan te laten lopen tot het water warm is en dan pas de vaatwasser aan te zetten. Dan komt er meteen al warm water in het apparaat. Energiebesparend? Geen idee.

Het strijkijzer maakt geen lawaai maar heeft een minimum aantal functies: stomen of niet. Verder is het vrij licht. Dat wordt dus oefenen om de kreukels weg te strijken. En strijken is al geen hobby...........

De oven en de magnetron hebben we nog niet uitgeprobeerd maar de afzuigkap wel!!
Gezellig kokkerellen is er niet bij tenzij je allebei oordoppen in doet. Stand low produceert hetzelfde geluid als stand high.

Maar we klagen niet hoor. Wassen, drogen en vaatwassen doen we als we niet thuis zijn of we gaan op het balkon zitten. En des te meer waarderen we straks thuis weer al onze geluidsarme apparatuur.

En dan is er nog het, voor ons, nieuwe snufje: de food waste disposer! Je etensresten spoel je door de gootsteen en met een druk op de knop worden de etensresten vermalen en met het spoelwater weggespoeld. Er mag uiteraard alleen zacht eten in. Misschien gaan we het nog heel fijn vinden maar vooralsnog gaan we op de automatische piloot en gooien alles net als thuis in de vuilnisbak. Gescheiden afval en Diftar is hier nog niet bekend. Papier, glas, plastic, groenten-, fruit- en tuinafval gaan in 1 grote container.

'Gezellig maken'

Zaterdag 10 augustus komt onze lading 'luchtvracht' aan. 9 dozen worden binnen gezet en ze zijn allemaal opengemaakt en weer gesloten door de Amerikaanse douane. Ze controleren dus toch. Fijn om weer wat meer eigen spulletjes te hebben. Zo wordt het steeds meer 'thuis' en gezellig ingericht.
Toch koop ik hier nog het een en ander voor wat meer sfeer: wat schemerlampjes en een lectuurbak. En we zijn in onderhandeling met Oakwood (het bedrijf dat voor ons het appartement inricht) over een extra armstoel, een bureau met stoel en extra stoelen voor op het balkon. We gaan immers bezoek krijgen en zij moeten ook kunnen zitten.



Een enorme vrachtwagen voor 9 dozen.



Wat hadden we ook al weer ingepakt?



 

 

 

 

Ontspanning

Donderdagavond zijn we naar Seaport Village gereden (25 min. rijden). Dat ligt aan de haven en heeft leuke winkeltjes en restaurants. Je kunt er heerlijk langs het water lopen en snuffelen in de toeristische winkeltjes. Er is zelfs een kerstwinkel, het gehele jaar geopend! En wij maar klagen dat de pepernoten eind augustus al in de supermarkt liggen bij ons. We sluiten af in een kroeg (met heel veel tv's) in the Gaslamp District, het uitgaansgebied van San Diego en we proberen weer een van de vele lokale biertjes.

We vallen met onze neus in de boter want zaterdag wordt voor het personeel van Cymer en partners en kinderen een picknick georganiseerd. We melden ons en krijgen meteen allebei een strandstoel. We kiezen natuurlijk een rode en een groene. Op het terrein worden voor de kinderen spelletjes (zaklopen!) georganiseerd en kunnen volwassenen volleyballen, touwtrekken of line-dancen. Er is ook Petting Zoo. In een afgezet stukje lopen allerlei 'boerderijdieren' rond en kinderen mogen ze aaien en met ze kroelen. De beestjes zijn tam en zijn het gewend. De kinderen vinden het prachtig.
Voor eten en drinken is goed gezorgd en ik maak kennis met een aantal Amerikaanse collega's van Armand.
De Nederlandse collega's en partners treffen we later die middag. We kletsen volop en zijn benieuwd naar elkaars ervaringen. Prima bier en goed gezelschap! Wat wil je nog meer?

De Stapbonnen!

Knuffelen met een geitje.

Via Mission Beach gaan we naar huis. We eten bij Stir Fresh Mongolian Grill. Het principe is hetzelfde als bij 'wokken' maar het eten gaat niet in een wok maar wordt op een hete plaat gebakken. Wil je 'veul vur weinig', dan moet je hier zijn.

Zondagmiddag komen we in actie door te gaan wandelen (hiken) in Torrey Pines State Reserve. Dit is een prachtig mooi natuurgebied aan de kust. Eerst een flinke klim en dan via de wandelpaden slingerend door het natuurgebied waarbij je steeds ook op de rotsen bij de zee uitkomt. We eindigen de trail aan de zee en lopen via het strand naar de auto. Na twee uur lopen roept de zee ons en we nemen een verfrissende duik. Daarna ploffen we in onze gloednieuwe Cymer-strandstoelen en zien we naast grote families met parasols, koelboxen, windschermen en heel veel eten en drinken ook nog een grondeekhoorn (California ground Squirrel) die loert op dat eten.

Weekend voorbij en zondagavond 'met bord op schoot' kijken we naar Studio Sport en Studio Voetbal via Uitzending Gemist en zo zien we 5 mooie doelpunten van PSV. Een goed einde van een gezellig weekend.

De koelkast is ook al 'gezellig'.

De eerste dagen in San Diego

En off we go....

Eindelijk! Het was dinsdag 30 juli en we gingen!
Het afscheid op Schiphol was mooi en emotioneel. Het is ook niet niks; 18 maanden zijn we weg van huis, familie en vrienden; 18 maanden avontuur; je zoon of dochter uitzwaaien....
Maar gelukkig zien we ze 'binnenkort' allemaal hier in San Diego. De vluchten zijn geboekt en kunnen we uitkijken naar bezoek uit Nederland in oktober, november én december!

De vlucht was heerlijk relaxed in de Business Class van KLM. We hebben onszelf maar verwend door te upgraden. Heerlijk eten, lekkere wijn, beenruimte waar je 'u' tegen zegt en languit liggen. Dan is vliegen best leuk.

Na aankomst hebben we de huurauto opgehaald en zijn we naar Newport Beach gereden voor 1 overnachting. We wilden niet 's avonds in ons appartement aankomen want misschien moesten we nog wel het een en ander meteen regelen.

Ons stekkie op The Reserve at 4S Ranch

We wisten waar we terecht zouden komen en toch was het spannend. Sleutel in het slot, deur open en............ta daahh, we stonden in onze woonkamer! Snel alles bekeken. Dit is voor 18 maanden ons huis. Met hier en daar wat aanpassingen, wat persoonlijke spulletjes, afscheidscadeautjes en herinneringen wordt het zeker ook ons thuis.

's Avonds komt ASML-collega Peter met zijn vrouw, dochter en zoon langs. Het is hun laatste dag van hun vakantie in California. We gaan met hen eten bij Capri Blu, een prima Italiaans restaurant hier op 'de ranch'. Het was een supergezellige avond.

Donderdag wacht ons een leuke verrassing voor de deur: een San Diego-welkomstpakket van een lieve vriend uit Eindhoven. Superleuk!

Oriëntatie

Op dag 1 krijgen we direct al bezoek van Raia. Zij gaat ons begeleiden bij het aanvragen van een bankrekening en een social security number (onze BSN). Verder vertelt ze het een en ander over hoe het hier is geregeld met medische hulp en tandarts.
Ze gaat ons ook opgeven voor theorie-examen en rijexamen voor het Californische rijbewijs. Het Nederlandse rijbewijs is hier niet geldig. We krijgen al een theorie-boek mee. Het schijnt niet zo veel voor te stellen als je al een rijbewijs hebt. Het is een kwestie van de regels die hier gelden goed leren. Het praktijkexamen doe je in je eigen auto.

Het salaris van Armand en onze bankzaken vertrouwen we toe aan the Bank of America. Klinkt goed toch? Het regelen van een rekening was een makkie; de papieren die we mee moesten nemen werden niet eens bekeken. Het toverwoord was ASML/Cymer en alles kwam goed.

We gaan ook onze leaseauto (Ford Explorer) halen: een asociaal grote bak (maar je ziet ze nog veel groter rijden hier)! Dan is de garage die we hebben toch ineens best wel smal. Nou ja, dan zetten we de auto maar buiten. Parkeerhulp ontbreekt maar gelukkig zijn de parkeerplekken hier navenant en het went snel.

Boodschappen

Die enorme koelkast in de keuken moet natuurlijk gevuld worden dus we gaan bij de dichtstbijzijnde supermarkt, Ralphs, eens kijken of we wat vergelijkbaars als in Nederland kunnen vinden. Probleem 1 is fatsoenlijk en betaalbaar brood. En verder blijkt er niet zoiets te zijn als Optimel: geen vet en geen toegevoegde suiker.
Je wordt doodgegooid met low-fat producten maar ze zitten toch boordevol suiker en dat levert nog steeds een heleboel verkeerde calorieën.

We bekijken ook nog Trader Joe's met veel biologische artikelen, Sprouts Farmersmarket met veel groeten en fruit, de prijzige Vons (maar wel heerlijk vlees) en onze eigen Appie, Albertsons.

Conclusie: voor de nodige kortingen heb je van iedere supermarkt een 'card' nodig, moet je de wekelijkse reclameblaadjes goed doornemen, zijn de verpakkingen ongezond groot, is er (te) veel keuze (wat moet je met 25 soorten en merken toiletpapier???) en loop je jezelf kwijt in die grote winkels.
Het zal nog wel even duren voordat we 'weten' waar we wat moeten halen maar dat maakt het allemaal ook weer leuk.

Op zoek naar een parasol voor op het balkon, een schemerlampje, een nieuw mobiel telefoonabonnement en een BBQ zijn we ook al ingeburgerd geraakt bij wat andere winkels: Target (Leuk! Lijkt op de HEMA), Wal Mart (groot en goedkoop), Home Depot (de droom van iedere tuinman en klusser) en World Market (een luxe Xenos op 200 m. afstand van hier).

Genieten

Ondertussen genieten we van het mooie weer. De zon straalt iedere dag en wij ook. Na drie dagen is de jetlag verdwenen en duiken we het zwembad hier in, drinken we koffie bij The Coffee Bean (een kopie van Starbucks hier op het winkelcentrum met heerlijke koffie) en Starbucks, rijden we naar de kust voor een surfwedstrijd in Oceanside, gaan we naar een farmersmarket in Solana Beach, cruisen we door Del Mar en eten we bij 'de buurman', Brewery & Restaurant Karl Strauss. Het is hier mooi en we realiseren ons dat we een stel mazzelaars zijn.

Het is zondagavond en het licht gaat hier op tijd uit. Armand start morgen met zijn eerste werkdag bij Cymer. Om half 8 staat al een call met Veldhoven gepland.
En ik.....ik ga verder met uitpakken, ga uitvogelen hoe de wasmachine werkt, ga wat plantjes kopen voor op het balkon en ga fitnessen. Met een fitnessruimte 24/7 hier om de hoek is er geen excuus om niet te gaan.