Seattle, Vancouver en meer

San Diego Beer Tour

Van onze vrienden en vriendinnen van de LTF kregen we voor ons trouwen een excursie langs drie brouwerijen in San Diego.

In San Diego en omgeving zijn zo'n 80 brouwerijen te vinden. Het zijn veelal microbrouwerijen die in kleine hoeveelheden met slechts een paar medewerkers het bier brouwen en steeds proberen andere soorten en smaken te maken. Iedere brouwerij heeft zijn eigen tasting room waar je voor een paar dollar kleine glaasjes kunt proeven. De grotere brouwerijen hebben er een flink restaurant/café bij, verkopen merchandise, exporteren naar de rest van de USA en zijn ook in de supermarkten te vinden.

Het zijn vaak stevige, bittere en kruidige biertjes; veel smaken en soorten.

Goed toeven in de tuin bij Stone

De excursie was op een zondag en we gingen bij drie brouwerijen langs. We begonnen bij Stone Brewery in Escondido. Deze plek kenden we al. Armand is hier de laatste jaren regelmatig geweest als hij bij Cymer was en ik was 1 keer eerder hier in 2011. Stone is een grote brouwerij met ook in San Diego zelf een grote locatie met restaurant en tuin. Hier kregen we al meteen vier soorten te proeven! Dat ging hard.

Onze gids, die ons in een busje rondreed, gaf uitleg over het bier en de brouwerij. Het was heerlijk weer en in de tuin van de brouwerij was het goed toeven. We hadden gezellig gezelschap van twee jongens uit Australië die hier op vakantie waren en tevens in Hollywood wat audities hadden gedaan voor films. Het zijn acteurs in Australië maar ze vinden dat je voor het grote en betere werk toch in Hollywood terecht moet. Misschien zien we ze ooit nog eens terug op het witte doek!

Met gids en mede-proevers

Na Stone stond San Marcos Brewery op het programma in San Marcos. Daar kregen we ook een heerlijke lunch. Daar kozen we zelf 5 (!) biertjes uit om te proeven. De een heerlijk, de ander.....mwahhh niet om over naar huis te schrijven.

Dat was wat anders bij The Lost Abbey. Dit is een kleine brouwerij met een leuke en hippe tasting room. Daar proeven we allemaal 'jummie'-biertjes. Dat we ze allemaal jummie vonden kon ook te maken hebben met het feit dat we er al aardig wat op hadden met een flink alcoholpercentage. Bij The lost Abbey kregen we ook een korte rondleiding door de brouwerij zelf. Met een t-shirt, een fles tequillabier en twee glazen gingen we weer naar huis.

Dat waren drie brouwerijen en we hadden er zelf al een stuk of 3 gedaan dus....nog 74 te gaan!

Tasting room Lost Abbey

Goed gekeurd!

Vissen op zee

Toen de ouders van Armand hier op bezoek waren is Armand gaan vissen met zijn vader. Dit was goed bevallen en mij leek het ook wel leuk om doen. Dus gingen we samen richting de haven om aan boord te gaan van het schip dat ons naar een visplek zou brengen in de buurt van Point Loma. Onze hengels werden aan boord voorzien van een lijn en een loodje en iedereen had zijn plekje aan boord om de hengels uit te gooien.

Nou is mijn ervaring met boten op zee niet zo denderend; ik ben nogal snel zeeziek (en wagenziek, en draaimolenziek, en achtbaanziek, en........ nou ja, alles waarbij de horizon niet echt lekker recht voor mijn neus te zien is).

Maar afgaand op de ervaring van Armand de vorige keer besloot ik om niets in te nemen. Je wordt namelijk nogal suf van die pilletjes.

En het ging allemaal prima! Tot aan Point Loma lekker rustig watertje en eenmaal op zee ging de boot toch wel aardig te keer maar..........niets aan het handje!

Daar waar de boot stil lag gooiden we onze hengels uit. Het aas bestond uit stukjes inktvis of levende anchovisjes. Om ons heen werd regelmatig een vis(je) uit het water gehengeld maar wij hadden weinig geluk. Vaak denk je 'ik heb beet' maar dan hangt er toch niets aan. Af en toe kwam er een zeehond langs om eens te kijken of er wat te eten viel en ook de meeuwen lagen op de loer.

Ongemerkt was de boot toch best aan het wiebelen en door mijn blik op het water in plaats van de op horizon begon ik aardig beroerd te worden. Getsie! Ik besloot om de vissen niet nog meer eten te geven en zocht de toilet op. Daarna heb ik de rest van de middag op een bankje op het dek gelegen met mijn ogen dicht. Zodra ik omhoog kwam ging het weer mis. Balen!

Ondertussen had Armand twee vissen gevangen. Iedereen aan boord kreeg een genummerde juten zak om de vangst in op te bergen.

Na een paar uur gingen we weer terug richting de haven en het personeel aan boord ging de vis schoonmaken. Als je dat wilde tenminste. Je kon de vis ook zo mee naar huis nemen. Ze maken de vis snel en grof schoon en er wordt zo toch heel wat weggegooid. Armand bedacht dat hij zijn eigen vis thuis zelf wel ging schoonmaken.

Toen was het nog leuk.....

Het aas

Instructie

Pelikaan aast op aas

Eenmaal op rustig water kon ik weer genieten van de boottocht en verdween de misselijkheid. Met de visjes in de achterbak reden we naar huis waar Armand overging tot het fileren. Een paar kleine lapjes vis gingen de koelkast in voor de volgende dag.

Het smaakte prima; gebakken en een beetje peper en zout!

DE vangst!

Avocado Festival Fallbrook

Avocado's

Fallbrook schijnt DE plek te zijn waar de heerlijkste avocado's groeien. Dat vieren ze daar met een jaarlijkse braderie. Het was voor ons zo'n 40 minuten rijden naar het Noorden.

We keken ons ogen uit op de braderie waar een flink aantal gelovigen het nodig vonden om iedereen te wijzen op wat Jezus voor ons gedaan heeft en dat we niet zondig mogen leven. Ondertussen stond iemand handtekeningen te verzamelen voor een petitie om pedofielen levenslang op te sluiten, werden bij een standje zelfverdedigingsattributen voor vrouwen aangeprezen zoals de peperspray en het stroomstootwapen (ze organiseren zelfs party's aan huis waar ze deze spullen verkopen) en was er een promotiestand voor een kandidaat voor de verkiezing van de plaatselijke sheriff.

De bloemist van Fallbrook

Verder het gebruikelijke braderie-gebeuren: muziek, dans, oude auto's, veel lelijke rotzooi, demonstratie karate, goedkope kleding en uiteraard heeeeel veel eten.

Ohja, en ergens werden ook nog wat avocado's verkocht. Die overigens inderdaad heel lekker waren. We hebben er flink wat guacamole van gemaakt.

We probeerden de guacamole die op de braderie werd aangeboden bij Holy Guacamoly en de funnelcake (soort van oliebolbeslag in reepjes met slagroom en aardbeien).

Holy Guacamoly!

Funnelcake

Ook Fallbrook heeft een eigen brouwerij en daar wilden we wel een pilsje drinken. Bij de deur stonden twee portiers. Zij stonden binnen een paar dranghekken die voor het gebouw stonden. Nou weten we wel dat er op straat zeker niet gedronken mag worden maar ik dacht dat het dan binnen die dranghekken wel zou mogen. Dan konden we lekker buiten staan met ons pilsje en de braderie van een afstandje aanschouwen.

De porties controleerden je identiteitsbewijs en na grondige inspectie daarvan concludeerden ze dat Armand en ik inderdaad ouder waren dan 21 en dus best binnen een pilsje mochten bestellen. Om aan het personeel binnen te laten zien dat het ook echt gecontroleerd is en dat we dus ook echt ouder zijn kregen we een mooi groen bandje om onze pols.

Ondertussen vroeg ik aan de portier of we met ons pilsje achter het dranghek buiten mochten staan. Zijn reactie: "Are you serious!?!?"

Met andere woorden: hoe kun je zo'n stomme vraag stellen. Ik: ja sorry, ik dacht die dranghekken zijn er niet voor niets en we vinden het in Europa normaal en...en....

Maar nee hoor. Er was geen speld tussen te krijgen. "Amerika is al lang geen vrij land meer mevrouw."

De tasting room van de brouwerij was maar half vol maar het maximum toegestane aantal personen was toch al bereikt. Dus we moesten even wachten tot twee personen de zaak verlieten en toen mochten wij dan eindelijk ons welverdiende pilsje bestellen. Je moet er wat voor over hebben maar dan heb je ook wat. Het was weer een lekker biertje.

En de slogan van de brouwerij was: Be Social, Drink Local.

Citytrip

En toen was het weer tijd voor een weekendje weg. Op ons verlanglijstje stonden Seattle en Vancouver. Goed te combineren omdat ze niet ver uit elkaar liggen en goed te doen voor een lang weekend omdat je vanuit San Diego rechtstreeks op Seattle vliegt (2,5 uur vliegen). De weersvoorspelling was niet zo best en we hielden rekening met flink wat regen.
We vlogen op donderdagavond en kwamen laat in een donkere stad aan. Gelukkig was er vlak bij het hotel een gezellige kroeg/restaurant die 24/7 open is. Daar zijn we het weekend goed begonnen.







Bij het autoverhuurbedrijf werden we overigens verrast door een upgrade. In plaats van de bestelde Ford Focus werd het een knalrode Ford Mustang! Zo'n auto waar je in moet kruipen en uit moet rollen. Leuk voor een paar dagen hoor maar ik vond het niet echt comfortabel. Armand was uiteraard wel blij met de power van de auto en heeft deze ook aardig getest.

Seattle verkennen

Vrijdag was het lekker de hele dag droog en konden we genieten van de Pike Market Place. Dit is een overdekte markt met vis, groenten, bloemen maar vooral ook handgemaakte artikelen en souvenirs. Zoals op alle markten hing hier ook een gezellige rommelige sfeer. Seattle heeft een fijne knusse uitstraling met gezellige buurten, restaurantjes én terrasjes. We vinden het heerlijk om door een stad te banjeren en op zijn tijd een hapje en een drankje te nemen. In de straat bij de Pike Market zit ook de allereerste Starbucks ooit (uit 1971). Het is een enorme toeristische attractie nu. Iedereen laat zich daar fotograferen en menigeen vindt het niet erg om in een hele lange rij op straat te moeten staan wachten om een bakkie Starbucks te bestellen. Het lijkt wel een bedevaartsoord.
Bij het tv-programma '3 op reis' hadden we gezien dat het leuk was om Smith Tower the bezoeken. Met een prachtige oude lift ga je naar de 35e etage voor een prachtig uitzicht. Boven in de top heeft een Nederlandse een schitterend penthouse.

Smith Tower

Twee stadions vlak naast elkaar

Daarna gingen we op zoek naar de Gum Wall. En we vonden het in een klein steegje bij de ingang van een theater. Bezoekers aan dat theater hadden er de gewoonte van gemaakt om hun kauwgum tegen de muur van het theater te plakken voordat ze naar binnen gingen. Resultaat: een pallet aan verschillende kleuren kauwgum. Dit werd een toeristische attractie waar je als toerist ook je kauwgum 'moet' achterlaten en je 'moet' laten vereeuwigen voor de muur. Eigenlijk is het een heel smerig gezicht, al die stukken kauwgum en ook de zoete geur die in de steeg hangt is niet heel prettig maar het is ook wel weer prachtig om te zien. Op de muur aan de overkant van het steegje is een bordje gehangen: 'no gum on this side'. Maar daarmee lok je natuurlijk juist uit dat daar ook geplakt wordt. Het bordje is ook inmiddels bijna niet meer te lezen.

Gum Wall

Na wat shoppen (o.a. een pyjama-tshirt met tekst 'Sleepless in Seattle') aten wij bij een Jordaans restaurant 'Petra'. Het was er heerlijk!

Starbucks, Chinatown, Fremont en regen

Starbuck Headquarters

De dag begon droog maar we wisten dat we het niet droog zouden houden die dag. We begonnen bij het hoofdkantoor van Starbucks. Toch leuk om daar geweest te zijn. Helaas was de merchandise store niet open in het weekend. Bij het café kwamen we in gesprek met een inwoner van Seattle. We zijn deze dagen regelmatig door mensen aangesproken die hun hulp aanboden als wij op de plattegrond aan het turen waren. Het viel ons gewoon op........heerlijk behulpzaam en tips geven. Dan voel je je welkom in zo'n stad.

Chinatown was aardig om door heen te lopen. Als je Chinatown in San Francisco of New York hebt gezien dan is eigenlijk alles daarna 'minder'.

Union Station

De buurt rondom de straat Broadway hebben we heeeeel snel 'gedaan' want het regende best wel hard. Snel de auto in en richting de wijk Fremont gereden aan de andere kant van het water. Daar zijn wat aparte bezienswaardigheden zoals een hele grote trol die onder een viaduct staat en een levensgroot standbeeld van Lenin dat door een Amerikaan is gekocht na de val van het IJzeren Gordijn en het gedoneerd heeft aan de wijk. Het is overigens te koop. De eigenaars krijgen regelmatig een bod maar blijkbaar toch steeds te weinig om het ook echt van de hand te doen. Het laatste bod dat ze weigerden was $ 300.000.
's Avonds regent het niet meer maar waait het als een gek. We eten bij een Hawaiiaans/Japans restaurant. Dat was al weer de laatste dag in Seattle. Morgen richting Canada.

Jimi

Boeing

Boeing is de grootste werkgever in Seattle en omgeving. We boekten er een rondleiding en waren erg benieuwd naar hoe het er zou zijn daar in die fabrieken. Helaas mag je daar geen fototoestel mee naar binnen nemen dus we kunnen er niet zo veel van laten zien. Het was in ieder geval reuze interessant en onze tourguide vertelde met de nodige droge humor over het hele proces vanaf bestelling van een vliegtuig tot de aflevering er van.
We zagen drie types die gebouwd worden in immense productiehallen. Er werken 41.000 mensen. Het is een compleet dorp met allerlei faciliteiten en uiteraard een mega groot parkeerterrein. De tourguide vertelde dat als je 25 jaar in dienst bent bij Boeing dat je dan beloond wordt met een parkeerplaats vlak bij de ingang van de hal waar je werkt.
Voorlopig zijn er voldoende orders voor de komenden 10 jaar en lopen ze zelfs wat achter door de grote vraag naar vliegtuigen. Ze zoeken ook continue naar personeel.

Vanaf het eigen vliegveld worden testvluchten gemaakt en daar vertrekken de vliegtuigen ook die klaar zijn. Ze worden niet afgeleverd maar moeten door de luchtvaartmaatschappij of particulier die het vliegtuig gekocht heeft worden opgehaald. Wij zien het al voor ons: sleuteltjes overhandigen, bosje bloemen, foto maken.........
De tourguide vertelde dat ze een halve tank meegeleverd krijgen. ;-)
Deze tour is echt de moeite waard. Wel reserveren vantevoren want vol = vol.

Hal waar de vliegtuigen gespoten worden

Canada / Vancouver

Daarna reden we door naar Canada. Op zo'n twee uur rijden van Seattle ligt Vancouver en deze stedencombinatie wordt vaak gemaakt. Het was niet druk bij de grens en na paspoortcontrole en wat vragen mochten we doorrijden.

Vancouver vonden we ook weer een gezellige stad met een Europese uitstraling en andere (hippere) mode qua kleding en schoenen dan in de VS. Het was druk in het centrum want er was een manifestatie voor de verkoop en legalisering van wiet. Door alleen al tussen die mensen te lopen werd je bijna high van de rook. Jammer dat het regende en best koud was.

Maar in de brouwerijpub was het lekker warm en gezellig. Tijdens de wandeling langs het water kwamen we langs de constructie waar 4 jaar geleden de olympische vlam brandde. Dit is nu een kunstwerk en is bij het water geplaatst. Vanuit de stad zie je bergen met besneeuwde toppen waar de ski-nummers van de Olympische Spelen gehouden zijn. Het is een prachtig gezicht.

Stoomklok

Waar olympische vlam brandde

Olympisch stadion

Zondag was het weer tijd om richting Seattle te gaan. We bezochten Granville Island en Gastown nog. Omdat we niet wisten hoe druk het zou zijn aan de grens besloten we op tijd te vertrekken. Liever wat meer tijd nog in Seattle dan gestressed in de auto omdat je een vlucht moet halen. En het was druk aan de grens! Het duurde zo'n drie kwartier voordat we er voorbij waren. Uiteraard weer grondige controle en registratie paspoort en vragen over waarom we in de USA wonen, wat we in Canada hadden gedaan, wat voor werk Armand doet enz. enz.

Bij Seattle hadden we ook nog met een file te maken dus het was geen overbodige luxe dat we op tijd waren vertrokken. We hadden in Seattle nog even tijd om bij de merchandise store van Starbucks langs te gaan.

En toen was het echt over. Vliegtuig vertrok lekker op tijd en zo waren we zondagavond om een uur of half elf weer thuis. Maandag weer werken (Armand dan).

Verjaardag Armand

Met lieve kaarten, cadeau's, contact via FaceTime en hartelijke berichtjes via what's app en facebook werd het een feestelijke dag. Armand was aan het werk en ik bracht een paar dozen donuts als traktatie. Thuis kreeg ik 's morgens bezoek van Tanja en 's middags kwam Heidi een bakkie doen. Eind van de middag troffen we Armand bij onze buurtkroeg Karl Strauss.

Samen gingen we 's avonds sushi eten. Bij deze best wel exclusieve sushi-tent (Sushi Ota) kregen we bij onze sashimi-schotel ook zee-egel geserveerd (niet mijn favoriet) en een hele grote garnaal. Deze was netjes in stukjes gesneden en ontdaan van het velletje. Rauwe garnaal dus en erg lekker. De kop van de garnaal stond op het bord als decoratie erbij. Toen ik het ding per ongeluk aanraakte begon het ineens weer te bewegen!!! Zijn lijf lag in stukjes op ons bord maar de kop bewoog nog. Rare ervaring hoor. De bediening vertelde dat dat regelmatig gebeurt en dat de zenuwen dan nog reageren. Het was de bedoeling dat we die kop lieten bakken of lieten frituren zodat we deze ook op konden eten. Het werd frituren maar echt veel lekker 'vlees' zat er niet aan.
De sashimi en de sushi-rolls waren heerlijk en we snappen nu waarom dit restaurant op veel sites als 'beste van San Diego' staat. Wel een dikke portemonnee meenemen maar dan heb je ook wat. ;-)
We hadden dus een zeer gezellige verjaardag.

De dag daarna heb ik samen met Mercedes de verjaardag nog even doorgevierd bij een winetasting in Escondido. Prachtige omgeving (het lijkt Zuid Frankrijk wel) en uitzicht op de wijnranken. Daarna borrelden we en aten we een hapje met Henk en Tanja en Amerikaanse collega Brad.

Orfila Winery

Koningsdag

Ik schrijf dit de dag na Koningsdag. De Nederlandse kolonie hier in San Diego heeft zich verenigd in de Dutch Meetup Group. Zij organiseren met Koningsdag een rommelmarkt en spelletjes voor kinderen. Voor het eerst werd nu ook 's avonds een borrel gehouden en dat was erg gezellig. Uiteraard in het oranje gekleed hebben we gezellig gekletst met collega's van Armand en hun partners en Nederlanders die inmiddels hier vast wonen.

's Morgens hadden we al op tv gekeken (via Uitzending Gemist) naar de Koningsdagviering in Nederland. Is toch een beetje traditie om te kijken (en vooral te kijken wat de dames aanhebben enzo). Zo zijn we Koningsdag prima doorgekomen en zagen we op Facebook dat het ook in Oosterhout erg gezellig was.

En nu? Nu wachten we op bezoek! Onze vrienden Pascale en John-Paul zitten op dit moment met hun zoon en dochter in de auto op weg van LA naar San Diego. Hoe bijzonder is dat?! Zo veel zin in om weer lekker bij te kletsen en gezellige dingen te doen samen.

Op het eind van de week gaan we twee weken op zomervakantie. We gaan op roadtrip door de zuidelijke staten Lousianna, Tennessee en Georgia en bezoeken dan o.a. New Orleans, Memphis, Nashville en Atlanta.

Volgende week zaterdag staat een concert van Bruce Springsteen in New Orleans op het programma! 

We voelen ons erg gelukkig en 'blessed' dat we dit allemaal kunnen doen.

Groetjes,

Côlette & Armand