1 vakantie en 1 weekend weg.....6 staten bezocht / deel 1

Niet normaal meer

We hebben de smaak van het reizen goed te pakken en grijpen iedere gelegenheid (lees: vrije dag) aan om een trip te maken. We zijn nu relatief dicht bij hele mooie steden en natuur en we profiteren daar volledig van. Af en toe zeggen we tegen elkaar: dit is niet normaal meer. Wat zijn we bofkonten dat we dit kunnen doen.

Buiten de vakanties en vrije dagen wordt er natuurlijk gewoon doorgewerkt door Armand. Er is geen dag saai bij Cymer en de ene ontwikkeling en verandering volgt de andere op. Er worden grote stappen vooruit gemaakt; soms snel, soms wat langzaam. Een overname en integratie van een bedrijf is geen proces van 'dat doen we even snel'. Daar is geduld voor nodig. Armand heeft nog steeds de nodige uitdagingen in zijn werk en vooral ook plezier.

Roadtrip van twee weken door de zuidelijke staten

Op ons verlanglijstje stonden de steden: New Orleans, Memphis, Nashville en Atlanta. Daar zouden we mooi onze vakantie van kunnen maken. Toen Bruce Springsteen aankondigde op het Jazz en Heritage Festival in New Orleans te gaan spelen stond de datum van deze vakantie snel vast. Met een concert van Bruce Springsteen, jazz, blues en country hadden we een muzikale trip in het vooruitzicht gecombineerd met zuidelijke natuurschoon en geschiedenis.

New Orleans / French Quarter

Na aankomst merkten we direct in een 'ander' Amerika te zijn aangekomen: armer, rommeliger, minder chique maar wel heel echt en oprecht. En dat voelde goed. California is voornamelijk mooi, zonnig, rijk en welvarend maar dat voelt daardoor vaak ook 'nep' en oppervlakkig.

De eerste dag gingen we meteen een kijkje nemen in The French Quarter: prachtige huizen met balkonnen van smeedijzer, leuke winkeltjes en galeries, straatmuzikanten en waarzeggers. Bourbon Street is er de meest beroemde straat. Onze verwachtingen waren hoog gespannen maar de straat is inmiddels een ordinaire stapstraat geworden die niets ten onder doet voor de stapstraten in Albufeira, Chersonissos of Lloret de Mar.

Gelukkig worden de andere straten in The French Quarter vrijgehouden van bars en nightclubs. Vooral Royal Street is een gezellige en mooie straat.

Bourbon Street

Bruce Springsteen

Op zaterdag stond Bruce Springsteen als afsluiter van de dag op het hoofdpodium. Het Jazz en Heritage Festival is megagroot met wel 5 podia waar 7 dagen lang verschillende muzikanten en bands optreden.

We waren er vroeg bij en konden met de eerste massa naar binnen toen om 11 uur 's morgens de poorten open gingen van het festivalterrein. De zon scheen uitbundig en we namen stelling achter de pit. Het was meteen heel druk en we konden niet meer op de grond zitten. Dat werd dus staand wachten tot 16.00 uur in een bakkende zon. Gelukkig hadden we goed gesmeerd en zagen we in die tijd nog drie andere bands op het podium.

Het concert van Bruce was geweldig! Om 19.00 uur liepen we gebroken richting de uitgang. De rij voor de bus was zo lang dat we besloten om naar het centrum terug te lopen. En dat bracht ons door prachtige volkswijken met kleine maar kleurrijke huisjes.

Klaar voor het concert!

Best wel druk....

New Orleans

We hebben New Orleans vooral te voet bezocht maar voor het bezoeken van Charles Street moesten we wel de streetcar nemen. Aan Charles Street staan prachtige huizen, twee mooi universiteiten en ligt er een groot park en een mooie oude begraafplaats.

Ook zijn we met een veerboot naar de overkant van de Mississippi gegaan om daar de leuke en rustige wijk Algiers te bezoeken. Het was zo gezellig in de kroeg daar dat we ons nog moesten haasten om de laatste veerboot terug te halen.

Het bezoek aan het informatiecentrum en museum over hurricane Katharina was behoorlijk indrukwekkend. Alle facetten van deze ramp werden belicht en ook werd duidelijk dat nog lang niet alles hersteld is en dat veel mensen nog last hebben van deze ramp.

In hetzelfde gebouw was ook het Mardi Gras Museum. Wat een contrast in 1 gebouw! Het carnaval van New Orleans wordt weken lang gevierd met als hoogtepunt de Mardi Gras parade op de dinsdag voor aswoensdag.

Nieuw pakske voor onze Mienus?

Dat New Orleans als geboorteplaats trots is op Louis Armstrong is wel duidelijk als je het Louis Armstrong Park bezoekt. Het is een prachtig park dat ook de jazzmuziek in New Orleans eert. In het park is ook Congo Square waar slaven op hun vrije zondag bijeen kwamen om te zingen.


Café Du Monde is een begrip in New Orleans en beroemd voor de koffie met beignets met poedersuiker. Dat moesten we natuurlijk ook proeven en inderdaad..........de koffie (cichorei-koffie!) was er heerlijk en de beignets perfect gebakken!! Het was er superdruk. Ieder vrij tafeltje werd meteen ingenomen en de bediening liep de benen onder hun gat uit met volle plateau's koffie en beignets. Meer kon je er overigens ook niet krijgen (naast thee en chocolademelk). Je zou denken: dat is een dure tent. Maar het was belachelijk goedkoop. Misschien was het daarom ook wel zo druk en begrijpt het management daar: lage prijzen = veel verkopen en dus ook veel verdienen.

Wat mag nou wel en wat niet?

Swamp and alligator tour

'onze' airboat

In de moerassen rondom New Orleans stikt het van de alligators en de trips door de moerassen zijn populair bij de toeristen. Wij kozen voor een tour op een airboat; zo'n boat die door een grote ventilator wordt voortgedreven en die als het ware over het water zweeft. Dat leek ons wel wat en dat was het ook. Met grote snelheid gingen we door het moeras en regelmatig stopten we om de alligators te aanschouwen. Onze tourgids kon (in zwaar zuidelijk accent) prachtig vertellen over het gebied en de flora en fauna. Hij had ook nog een baby alligator bij zich en deze mochten we allemaal even vasthouden. Je zou niet denken dat het later een groot gevaarlijk exemplaar zal worden.

Vrienden voor het leven

Ze zijn zo lief als ze klein zijn

The swamps of New Orleans

Mr. Photographer

Mr. Guide

Na de tour begon onze roadtrip pas echt. Met de huurauto die we inmiddels op de luchthaven hadden opgehaald vertrokken we richting het noorden. De komende dagen zouden we de Mississippi volgen tot in Memphis.

Langs de Mississippi

De brede rivier de Mississippi slingert van Noord naar Zuid en is nog steeds belangrijk voor aan- en afvoer van goederen en materialen. Langs de rivier staan nog veel oude plantagehuizen (Antebellum houses). De meesten zijn te bezichtigen en geven een goed beeld van het leven op de plantages.

We bezoeken o.a. Houmas House Plantation en krijgen daar een rondleiding. Je waant je in de serie 'North and South'.

Oak Alley Plantation heeft een prachtige lange oprijlaan met eikenbomen.

Nottoway Plantation is nu een mooi chique hotel.

We overnachten in Baton Rouge, de hoofdstad van de staat Louisiana. Er is niet veel te beleven en na de State Capitol te hebben bekeken en een goede bak koffie zijn we doorgereden richting St. Francisville, een prachtig stadje met mooie huizen.

Stadhuis van Woodville

Mississippi was de tweede staat die we aandeden en we kwamen terecht in een plaatsje met de naam Woodville. Toen we langs het kleine stadhuis liepen zwaaide de deur open en werden we vriendelijk begroet door de burgemeester van Woodville. We waren erg welkom en kregen een plattegrond, wat toeristische tips en het visitekaartje van de aardige man. Hij was ook erg benieuwd naar waar wij vandaag kwamen. Een voorbijganger vertelde: "Burgemeester, ik heb gisteren hier twee mensen uit België gesproken."
We vermoeden dat hij naast Burgemeester-zijn ook de plaatselijke VVV bemand, eigenaar is van de supermarkt en misschien zelfs de sherrif van Woodville is.


Dat er toeristen in Woodville komen komt doordat in de buurt de Rosemont Plantation ligt. De politicus en militair Jefferson Davis heeft daar zijn jeugdjaren doorgebracht. Davis was tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog de eerste en enige president van de Geconfedereerde Staten van Amerika.





In de plaats Natchez overnachten we. We zijn duidelijk óf te vroeg voor het toeristenseizoen óf het is gewoon een saai slaperig stadje. Het ligt heel prachtig aan de Mississippi, heeft een mooi indrukwekkend kerkhof en twee oude stoomboten in het water die beiden zijn omgebouwd tot casino.

Vicksburg was ons volgende doel en we kozen voor de Natchez Parkway om daar te komen. De eerste paar kilometer waren prachtig met veel groen en bomen langs de kant. De andere tig-kilometer waren ook prachtig maar het landschap was steeds hetzelfde. Kortom: een saaie lange rit en bij mij vielen de ogen dicht.........

Lunch onderweg

Hoog boven de Mississippi ligt Vicksburg erg strategisch en al snel wordt duidelijk dat hier een van de belangrijkste slagvelden tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog hebben plaatsgevonden. Het leger van de Zuidelijke Staten zat in het hoge Vicksburg in een luxe positie was daardoor moeilijk te verslaan. Door uiteindelijk alle toegangswegen te beheersen en de toevoer van eten en hulp onmogelijk te maken wist het leger van de Union de Zuidelijken te verslaan. Het Vicksburg National Military Park beslaat een groot deel van het gebied waar de gevechten hebben plaatsgevonden. Het park laat zien waar de diverse legers tegenover elkaar stonden. Er is een grote begraafplaats en er zijn vele herdenkingsmonumenten.

Elvis Presley

Na overnachting in Vicksburg gaan we wat meer 'muziek' in de vakantie gooien. En dan kun je in die contreien niet om Elvis Presley heen. Zijn naam en afbeeldingen duiken overal op. Elvis was 'big' en Elvis is nog steeds 'big'. Elvis is in ieder geval ook nog steeds 'big business' en geef ze eens ongelijk. De Elvis-toerist is bereid veel geld te betalen.

Om bij het begin te beginnen begonnen we in Tupelo. In Tupelo stond de wieg van Elvis en het huisje waar hij is geboren is de trekpleister van het dorpje Tupelo; een dorpje dat helemaal niets zou voorstellen als Elvis er niet was geboren. Het dorpje leeft van Elvis.

Hij is geboren in een piepklein wit huisje. Na op de schommelstoel voor de voordeur te hebben gezeten werden we binnen begroet door een vriendelijke dame die in vijf minuten tijd vertelde over de ouders van Elvis en de leefomstandigheden toen. Wisten jullie dat Elvis de helft was van een tweeling? Zijn broertje kwam levenloos te wereld.

We rijden door naar Memphis en komen in de staat Tennessee. Ons hotel ligt echter aan de andere kant van de Mississippi en zo doen we dan ook nog de staat Arkansas aan (daar waar Bill Clinton vandaan komt).

Eindelijk het busje in

Bij Memphis ligt Graceland, het huis en landgoed waar Elvis woonde en waar hij begraven ligt (naast hem zijn ouders en oma). Voordat je bij het huis kunt komen zijn er eerst wat hindernissen te nemen: in de rij voor het parkeerterrein, betalen voor het parkeren, in rij om op de foto te kunnen bij het 'welcome-bord', in de rij bij de kassa voor de dure kaartjes, in de rij langs de security, in de rij bij de 'verplichte' foto en in de rij bij het wachten op het busje die iedereen naar het landgoed brengt. Ondertussen krijg je een koptelefoon voor de audioguide. Allemaal prima geregeld en dat moet ook wel bij zoveel belangstelling.

Ik had me het huis wat groter voorgesteld. Niettemin is het een mooi optrekje en het is leuk om alle kamers op de begane grond en in kelder te zien. De eerste etage was echt privé en dat willen ze zo houden. We mochten dus niet de trap op. De audioguide vertelde in perfect Nederlands over de woonkamer, de eetkamer, de keuken, de biljartkamer, de videokamer en de junglekamer. Laten we het er op houden dat Elvis er een aparte smaak op nahield. In de 'garage' was een museum ingericht en konden we ons vergapen aan alle kleding, gouden platen, sieraden, foto's en video's. Nog meer wordt ons duidelijk: de man was groot(s)!

Na de paardenstallen en het zwembad kom je bij het graf. Pfff, hij was pas 42. Veel te jong natuurlijk. Stel dat.......hoeveel mooi muziek zou hij nog gemaakt hebben?

Onze laatste Elvis-stop was de Sun Studio. Daar nam Elvis zijn eerste plaatje op en begon hij zijn indrukwekkende carrière. In deze studio zijn vele beroemdheden begonnen en nog steeds wordt de studio gebruikt. De Sun Studio wordt de 'birthplace of rock 'n roll' genoemd. Het is ook de plek van The Million Dollar Quartet.

Uit Wikipedia:

The Million Dollar Quartet is de naam gegeven aan de jamsessie op 4 december 1956, in de Sun Record Studios in Memphis, Tennessee. Aan de sessies deden Elvis Presley, Jerry Lee Lewis, Carl Perkins en Johnny Cash mee.

Het was louter toeval dat de muzikanten elkaar die dag troffen. Carl Perkins, die op dat moment succes had met "Blue Suede Shoes", was die dag de studio ingedoken met zijn broers Jay en Clayton, om nieuw materiaal te schrijven. Sam Phillips, de eigenaar van Sun Records, had Jerry Lee Lewis gevraagd om piano te spelen met Perkins.

's Middags kwam Elvis Presley, een voormalige Sun artiest, langs met een vriendin, Marilyn Evans. Hij was op dat moment wereldberoemd, en had toen al vijf nummer-één-hits op zijn naam staan. Nadat hij met Phillips had gepraat, luisterde Presley naar wat stukken van Perkins’ session, en ging de studio binnen om te jammen. Phillips bewaarde de geluidsbanden als een soort souvenir. Op een gegeven moment tijdens de jamsessie, viel Johnny Cash, die indertijd ook al wat hits had, binnen. Cash is echter op geen één van de overgebleven opnames te horen!

Memphis

De stad van de blues en van de rock 'n roll leeft op 1 belangrijke straat: Beale Street. Daar zijn de kroegen en restaurantjes waar altijd live muziek te horen is. Het is een levendige straat met straatartiesten, terrasjes en vertier. Hier kun je echt goed 'mensen kijken' vanaf een terras. Kleurrijk en uitbundig (lees: niet flateus) gekleed wordt hier genoten van de muziek. We kijken bij een band die heerlijk rock en soulmuziek speelt. Er wordt gedanst en gezongen. We genieten en zijn vooral ook jaloers op die ongeremde vrolijkheid en danskunsten.

Memphis is een belangrijke plaats in de strijd voor vrijheid en gelijkheid van de zwarte bevolking. Martin Luther King is er vermoord op 4 april 1968 toen hij Memphis bezocht om de stakende vuilnismannen een hart onder de riem te steken. Op het balkon van zijn kamer in het Lorraine Motel is hij neergeschoten.

Het Lorraine Motel is nu het National Civil Rights Museum, een indrukwekkende tentoonstelling over de strijd om gelijke rechten die niet eens zo lang geleden is gestreden.

Rosa Parks bus

Een collega van Armand had verteld dat als we in Memphis zouden zijn dat we dan zeker naar het Peabody Hotel moesten gaan om 1100 uur 's morgens of om 1700 uur 's middags om de Duck Parade te zien. Via internet hebben we ons eerst maar even verdiept in het verhaal achter de Duck Parade. Om een lang verhaal kort te maken: al ruim 80 jaar zwemmen er een paar eenden in het vijvertje rondom de fontein die midden in de lobby staat van het luxe hotel. 's nachts verblijven ze elders in het hotel. Om 1100 uur 's morgens worden ze opgehaald met de lift en ze lopen vanuit de lift zo het vijvertje in via een rode loper. Om 1700 uur herhaalt dit ritueel zich maar dan terug de lift in naar het nachtverblijf. Dit trekt dagelijks een hoop toeristen en bekijks. Dat wilden we ook wel eens meemaken. Wat een drukte! Na uitleg over de eenden door de portier gaan om 1100 uur precies de liftdeuren open en lopen er vijf eenden de lift uit over een afstand van 15 meter en springen dan in het water. Dat is het!! Niet iets om voor om te rijden maar als je in de buurt bent is het zeker grappig om mee te maken.

We bezoek nog het Cotton Museum en laten dan Memphis achter ons.

De vakantie is nog niet voorbij maar deze blog sluiten we nu wel af. Het wordt anders wel een heel lang verhaal. ;-)

Binnenkort volgt de rest.

Groetjes,

Côlette & Armand