Home leave en meer......

Twee weken naar Nederland

We gaan naar huis en dat is spannend! Na een jaar voelt het hier in San Diego aardig vertrouwd. Zou dat in Oosterhout ook zo zijn? We zien het wel.
We gaan in ieder geval een paar wedstrijden zien van het Nederlands elftal op het WK, dat is zeker. ;-)


We vliegen vanaf San Diego in 25 minuten naar Los Angeles en daar staat een grote blauwe vogel voor ons klaar die ons naar Schiphol brengt. De tijd vloog voorbij en al gauw zagen we Joke en Ruud die ons kwamen ophalen. Een bakkie koffie en toen, door de regen(!), naar de auto. In Oosterhout zaten de ouders van Armand, mijn moeder en Ome Theo te wachten. Fijn om hen weer te zien en vast te houden!!
En wat vreemd om ons eigen huis binnen te lopen. Dat 'vreemde' gevoel heeft een halve dag geduurd. Het voelde weer snel als vanouds.

Regen!!

We gingen met zijn zessen lekker eten en ondanks dat we ontzettend moe waren hebben we toch de hele wedstrijd van Nederland tegen Costa Rica gezien. En het werd nog dermate spannend dat we daarna weer over onze slaap heen waren.

Ut Paradijs...

Blijkletsen en nog eens bijkletsen...

Het was heerlijk om met familie en vrienden weer gezellig samen te zijn en bij te kletsen. Overal werden we hartelijk ontvangen en verwend met lekkere hapjes, drankjes, gebakjes, etentjes, BBQ...........We hebben geen dag zelf gekookt thuis.

Met collega's heb ik gezellig geluncht en heerlijk zitten kletsen over het werk. Er is daar veel veranderd maar eigenlijk ook weer niet.

Een terrasje 'doen' in Oosterhout met zus en zwager was erg gezellig en er moest ook een dag ouderwets gewinkeld worden natuurlijk met moeders en schoonmoeders.

BBQ-time.....

Armand ging de tweede week werken in Veldhoven en heeft daar zijn collega's bijgepraat over het wel en wee bij Cymer en heeft zich alvast verdiept in gang van zaken rondom de terugkomst over een half jaar en de werkzaamheden die er dan voor hem zijn.

Suus & Vlekkie uit Eindhoven

Tuut tuut....in eigen autootje.

Moeders roert in soep.

Bieren met LTF.

Hup Holland Hup!!

Gezellige beestenboel bij de 4kooijkes.

De verloren WK-wedstrijd tegen Argentinië keken we met de familie bij ons thuis. En we hadden nog wel een WK-hamster in huis!! Het mocht niet helpen. Het was wel gezellig.

Loomen!

En via o.a. een lunch met een vriendin die we in San Diego hebben leren kennen, een pilsje met mijn baas, een bak koffie bij de buren, een BBQ bij Marc en Daantje, een avondje bieren met de vrienden van de LTF in Eindhoven, loombandjes maken met Liz en Jules en de nodige gezellige uurtjes met ouders en Ome Theo werd het dan toch weer tijd om afscheid te nemen.

Terug voor een half jaar

Vrijdagmiddag hielden we nog even 'open huis' voor de familie met een borrel en een hapje. De koffers stonden al ingepakt klaar. Weer afscheid nemen was niet gemakkelijk maar..........het was nu voor 'maar' 6 maanden. Twee derde van ons avontuur in San Diego zit er namelijk al weer op. De tijd vliegt voorbij.

De laatste 6 maanden gaan we op dezelfde voet door: genieten en veel leuke dingen doen en zien. Daarna vol vertrouwen terug naar ons eigen fijne huis en naar onze lieve familie en vrienden. Op het werk zullen we weer moeten wennen en ons draai zien te vinden maar ook dat gaat goed komen.

Bekend terrein vanuit de lucht...Del Mar Racetrack

San Diego downtown vlak voor touchdown

Living the Californian life

Naar Irvine met collega's

Geen idee wat precies 'the Californian way of living' is maar voor ons is het vooral genieten van het mooie weer en een ongecompliceerd gemakkelijk leventje (mede mogelijk gemaakt door ASML..........). Natuurlijk moet er door Armand gewerkt worden en dat is er de laatste tijd alleen maar drukker en meer op geworden. Hij zit nu in een belangrijk project en zal regelmatig naar een toeleverancier moeten in Irvine. Dat ligt op anderhalf uur rijden hier vandaan richting Los Angeles. Langere dagen dus en meer werkdruk maar met de nodige uitdagingen en interessante materie.

Na onze home leave heb ik me weer enthousiast gestort op Zumba. De fantastische lerares die we hadden is helaas gestopt maar we hebben er een prima vervanger voor teruggekregen in de vorm van een jonge god: Marcus.

En ja, het oog wil ook wat en in dit geval krijgt het oog ook wat. ;-)

Bij aquafit blijft het een beetje een bejaardenactiviteit. Ik ben de jongste en fanatiekste. Maar het voelt goed. Alle spieren komen aan bod. Deze week is het clubje wel kleiner geworden. Een dame van 78 is overleden....

Tja en een paar dagen na terugkomst zaten we al weer lekker met vrienden te borrelen in onze 'buurtkroeg' en werd bij de Coffee Bean niet meer naar mijn naam gevraagd. "Die weet ik inmiddels wel" zei het vriendelijke meisje. *slik* Zegt dat iets over de frequentie van mijn bezoekjes aan de Coffee Bean of over het geheugen van het meisje?

En bij ons leventje hier horen ook de hummingbirds (kolibries) die af en aan vliegen om te genieten van de heerlijke nectar die wij voor ze klaarmaken en ophangen. Het zijn prachtige beestjes om te zien. Er is er wel eentje bij die denkt de dienst uit te kunnen maken want hij jaagt vooral anderen weg. We noemen hem al Pino (onze wijlen blauwe parkiet uit Nederland die ook dacht de baas te spelen).

Naast een chilipeperplant heb ik nu ook een cherrytomaatplant op het balkon staan. Daar hoeft niet zoveel aan gedaan te worden. De plant groeit als kool en in no time hadden we heerlijke tomaatjes. Een beetje water geven en de zon doet de rest.

En wat doe je verder in zo'n week na terugkomst: een middagje gezellig naar het strand met een vriendin en haar kinderen. Het is hier iedere dag zo'n 30+ graden en dan is verkoeling aan het strand en in de zee heerlijk.

Solana Beach

En Armand en ik gingen maar weer eens bij een van de vele microbrouwerijen langs voor een rondje beertasting en zelf meegebrachte hapjes. 

Comic-Con en Star Trek

De San Diego Comic-Con International is een vierdaags evenement dat sinds 1970 in San Diego gehouden wordt. Met 130 duizend bezoekers is het het grootste evenement van deze soort in de wereld.

Uit Wikipedia:

De Comic-Con bestaat uit een groot aantal workshops, tentoonstellingen en panels. Oorspronkelijk was het evenement enkel gericht op stripboeken, maar tegenwoordig behandelt de Comic-Con een groot aantal media zoals films, televisieseries, videospellen, ruilkaartspellen, speelgoed, manga, anime en webcomics. Er vinden previews plaats van aankomende films, en er worden interviews en conferenties gegeven door bekende sprekers (zoals beroemde acteurs, schrijvers en regisseurs).

No comment

Gotham City nagebouwd

En dus is het druk in het stadje. Het levert de stad zo'n 150 miljoen dollar op (horeca, middenstand, vervoer....). Het Convention Center is te klein voor het evenement en dus worden ook naast Convention Center hotels, stadion, openbare pleinen, parken en strand gebruikt. En voor niet bezoekers van het evenement is de attractie het bekijken van de bezoekers die veelal uitgedost als hun favoriete (strip)figuur rondlopen. Het lijkt wel carnaval! We kijken ons ogen uit; de een loopt er nog mooier bij dan de ander. We schuifelen door de straten en zien overal rijen.......want overal moet je in de rij om een evenement mee te maken of te bezoeken, moet je in de rij voor trolleykaartjes, in de rij bij restaurants, in de rij bij oversteken, kortom en dagje Comic-Con is vooral ook 'in de rij staan'.

's Zomers worden aan de haven door de San Diego Symphony concerten gegeven. Via een collega van Armand hadden we kaartjes gekregen voor de voorstelling tijdens Comic-Com. De film Star Trek uit 2009 werd vertoond op groot scherm en het symphony orkest met koor speelde/zong de soundtrack van de film live. Het was geweldig! De film was boven verwachting leuk, spannend en grappig. Het geluid was super en de hele setting en uitzicht over de skyline van San Diego was indrukwekkend. De echte trekkies in het publiek applaudisseerden bij hoogtepunten in de film en zorgden zo voor een aparte sfeer. Fijn dat er zulke collega's zijn die het leuk vinden om ons te trakteren op zo'n typisch San Diegan event.

Safari Park en Orfila Winery

Bij het Safari Park hadden we nog niet alles gezien en er was een nieuw verblijf voor de tijgers dus op een warme zondagmiddag maar even naar Escondido gereden. Het was een beetje te warm.....wel tijgers gezien maar ze lagen allemaal uit te puffen in de schaduw. 

Toen zijn we maar wijn gaan drinken bij Orfila. ;-)

Bij Orfila heb je het gevoel in Zuid-Frankrijk of Toscane te zitten met een schitterend zicht over de druivenranken. De wijn is er erg goed. Voor 12 dollar kun je 6 verschillende wijnen proeven. En je glas neem je lekker mee naar huis.

Beter is het nog om met vrienden te gaan die clubmember zijn van deze winery. Dan is het allemaal gratis! haha, we blijven Nederlanders he. ;-)

Dus gingen we vrijdag weer een keer naar Orfila samen met Gerard en Mercedes. Het was weer gezellig en er was voldoende stof om bij te kletsen.

Jimmy Patton guitarist

The divas and Gerard

Onze Dodge Avenger.....

Dan hebben we tijdelijk een andere auto. De Ford Explorer heeft een deukje opgelopen toen ik tegen een andere auto aanreed op een parkeerterrein. Het deukje wordt uitgedeukt en nu we hebben een spierwitte Dodge tot onze beschikking. 

Mount Woodson / Potato chip rock hike

Ik (Armand, ja dit keer schrijf ik ook eens wat op onze blog) was het al langer van plan, maar het was er tot nu toe nog niet van gekomen. Nu was het dan eindelijk zo ver. WE gaan Mount Woodson beklimmen! De naam Mount Woodson klinkt misschien niet zo bekend, maar als je Potato Chip rock zegt weet hier iedereen waar je het over hebt. En met WE heb ik het hier over Gerard, Henk, Frans en mijzelf. Gisteren (zaterdag 2 augustus) was het zover. 
De wekker stond op 4:50 am en om 5:45 am zou ik Gerard oppikken om naar Lake Poway, het begin van de trail, te rijden. Het laatste wat je verwacht is dat je ’s ochtends om 5:50 uur bij de ingang van het park in de file staat om het park in te kunnen, dat hadden wij dus.

Uiteindelijk konden we om 6:10 uur aan de klim beginnen. In het begin van de klim hadden we elkaar nog veel te vertellen, maar het werd gedurende de klim steeds stiller. Tja, het is dan ook een behoorlijke klim; er zitten weinig tot geen vlakke stukken in en dat maakt het behoorlijk pittig. Eenmaal boven aangekomen bij Potato Chip rock stonden we opnieuw in de file. Dit keer om op de Potato Chip rock te kunnen staan om dan de “bekende” foto op de rock te maken. Henk had dit al vaker gedaan dus die zou de foto’s wel maken, maar Frans, Gerard en ik sloten netjes aan om onze beurt af te wachten. Na een kleine 10 minuten was het dan zover en daar stonden we dan met z’n drieën op de rock (als hij dat maar houdt!). Snel foto’s maken en dan weer eraf want er stonden meer mensen te wachten.
Potato Chip rock ligt nog zo’n 200 meter onder de top dus daarna moesten we nog even onze spieren uitdagen om de laatste 200 meter af te leggen. Toen we boven waren hebben we even relaxed en onze boterhammen en energy-bars opgegeten.
Daarna was het tijd om weer af te dalen naar Lake Poway. Op de terugweg werd nog maar eens duidelijk hoe populair deze trail is want we kwamen hordes mensen tegen.

Aangekomen bij Lake Poway vonden we alle vier dat we wel een pilsje verdiend hadden en daar hebben we onszelf dan ook maar op getrakteerd. Het was een gezellige en geslaagde ochtend, dit moeten we vaker gaan doen.

Wachten voor het fotomoment...

Frans, Gerard en Henk

Tadaaaaaaaa!!

Baseball en shoppen

Cymer is een grote sponsor van de San Diego Padres en regelmatig is er een loterij op het werk voor kaartjes voor wedstrijden. 2 augustus was het raak en Armand en ik gingen voor de derde keer naar Petco Stadium voor een wedstrijd. We krijgen waar voor het geld want in 9 innings kan de wedstrijd niet worden beslist en er wordt verlengd. Uiteindelijk winnen 'we'!!

Het weer was dit weekend niet zo denderend en vandaag zouden we gaan jetskiën. De trip werd echter gecanceld vanwege kans op onweer. Maar we hadden een goed alternatief achter de hand: shoppen!!

Vooral Armand is goed geslaagd en de kledingkast wordt voller en voller.

Daarna hebben we heerlijk gegeten bij een Zuidafrikaans restaurant Peri-Peri. Het eten was er bijzonder lekker en we genoten van weer eens wat andere geuren en smaken dan dat we gewend zijn hier.

Groetjes uit San Diego!

Côlette & Armand