Rijbewijs

Theorie-examen

Tja, dan heb je dus al zo'n 25 jaar je rijbewijs en dan moet je hier opnieuw bewijzen dat je achter het stuur mag en dat je de Californische verkeersregels kent. Als je hier voor langere tijd bent dan moet je dat papiertje wel halen. Het is wel vreemd want we rijden vanaf het begin hier al meteen rond op ons Nederlandse rijbewijs. Natuurlijk hebben we ons verdiept in de verkeersregels die op sommige punten toch aardig afwijken van de Nederlandse maar we gaan pas echt 'studeren' tegen de tijd dat we ons theorie-examen gaan doen.
Met behulp van het boekje en internetfilmpjes bereiden we ons voor. We weten dat we 36 multiple choice vragen krijgen en dat we er 30 goed moeten hebben.
Bij het kantoor van de DMV moeten we eerst bewijzen dat onze ogen nog goed zijn, dan betalen we ieder $32, gaan we op foto en geven we een duimafdruk. Vervolgens krijgen we een formulier met de 36 vragen en een potlood. In een soort van 'stemhokje' moeten we staand de vragen beantwoorden. Daarna het formulier inleveren en deze wordt meteen nagekeken. Bingo! Allebei geslaagd en we krijgen een tijdelijk rijbewijs want we moeten de behind-the-wheel-driving-test nog doen. Daarvoor maken we een afspraak.

Stand up comedy en Dutch Meetup Group

Een van de leden van de Dutch Meetup Group doet aan stand up comedy en samen met vier andere dames staat ze op donderdag 12 september in de Madhouse Comedy Club in down town San Diego. We gaan een kijkje nemen en het wordt een superleuke avond. Enorm gelachen om de heerlijke zelfspot.

Op zaterdag gaan we weer naar een borrel van de Dutch Meetup Group bij Stone Brewery en we zien weer nieuwe gezichten..........zelfs een oud-Oosterhouter die nu al weer 8 jaar in San Diego woont. Het blijft bijzonder om de verhalen te horen van die Nederlanders die hier al lang wonen, die helemaal zijn ingeburgerd maar die, na al die jaren, nog steeds niet altijd de Amerikaanse way-of-living en vooral 'thinking' begrijpen.

Winetasting

Als we in Zuid-Frankrijk zijn dan gaan we altijd een dag langs een aantal wijnboeren om wijnen te proeven en wat flessen in te slaan voor thuis. Ook in California worden flink wat druiven verbouwd voor de wijnindustrie en hier in de buurt bij ons zitten wat wijnboeren. De Californische wijnen die we hier in de supermarkt kochten zijn geen van allen echt lekker. Rosé is gewoon zuurtjeswater. Bah.
We gaan daarom maar eens bij een wijnboer langs om wat te proeven. Omdat we nog geen druivenstruik gezien hebben, vragen we ons af of we wel goed zijn gereden. Maar dan opeens zijn we er: een mooi huis temidden van een veldje met druivenstruiken. Niet echt de eindeloze rijen die we kennen uit Zuid-Frankrijk.
De mensen zijn aardig, het uitzicht is mooi, de wijn is best okay en voor goed fatsoen kopen we een flesje rode.

Op het volgende adres hebben we een schitterend uitzicht. Armand waagt zich toch nog aan een glaasje wijn maar Côlette houdt het bij een veilig pilsje.
Het genieten van een goed wijntje moeten we maar uitstellen tot we weer terug zijn.

Zumba

Voor de 'stok-achter-de-deur' en om wat meer mensen te leren kennen ben ik begonnen met Zumba-lessen. Iedere dinsdagavond sta ik met 8 andere vrouwen in een gymzaal van een school hier te dansen en te huppelen op ritmische Zuid-Amerikaanse muziek. En het is nog leuk ook! Wij, 9 erg blanke, westerse niet-ritmische dames, vallen natuurlijk in het niet bij onze lenige, sprankelende Zuid-Amerikaanse lerares. Maar ze drukt ons op het hart: het maakt niet uit hoe je beweegt, als je maar beweegt!
Het is leuk om te doen en na een uur dansen en springen heeft Armand lekker gekookt thuis en kan ik aanschuiven.

Halloween

Ik lees op Facebook en Twitter weer de nodige irritaties over het feit dat de pepernoten al weer in de winkel liggen. Dan doen ze het hier nog netjes als het over Halloween gaat.
Vanaf 1 september gaat het hier los in de winkels. We zijn reuze benieuwd hoe er dat op 31 oktober aan toe gaat. Als je ziet wat er in de winkels ligt dan lijkt het alsof iedereen voor 1 dag zijn huis volledig verandert in een griezelkasteel en eten en snoep inslaat voor een heel weeshuis. Carnaval is er niets bij als je al die verkleedkleding ziet! Ik zal eens informeren of we hier ook kinderen aan de deur gaan krijgen want dan moeten we ook wat snoep inslaan. Een pompoen heb ik nog niet gekocht. Ze liggen al wel in de winkel maar ik heb geen idee hoe lang zo'n ding goed blijft. Daar ga ik me nog maar eens in verdiepen. Het lijkt me wel leuk om er een lamp van te maken en pompoensoep ofzo. We doen maar gewoon mee met de gekte.

 

Riverside - Los Angeles - Big Bear Lake

Een kennisje uit Oosterhout is een paar dagen 'in de buurt' en we spreken af om op zaterdag samen een dag er op uit te gaan en te gaan sightseeingen in Los Angeles.
Op vrijdagmiddag gaan Armand en ik al richting Riverside en overnachten daar. Onderweg stoppen we bij Lake Elsinore, een mooi en rustig plaatsje aan een groot meer. Riverside heeft een mooi historisch centrum en we eten bij een Thais restaurant.

Kerk in Riverside

Sightseeing Los Angeles staat op het programma en met zijn drieën rijden we naar Venice Beach. Het is daar gezellig druk en de zon schijnt! Op Venice Beach hangt nog steeds een 'hippie-sfeer' en we kijken ons ogen uit. Tegenstellingen wisselen elkaar af en we zien muzikanten, zwervers, bodybuilders en bierbuiken. Er wordt veel gesport: fietsen, hardlopen, skateboarden, basketballen en bij Muscle Beach tonen bodybuilders dat ze al heel lang op Muscle Beach hun muscles trainen. Jerommeke is er niks bij.

 

 

Daarna rijden we naar Santa Monica Pier. Op de typisch Amerikaanse pier met draaimolen, reuzenrad, restaurantjes en winkeltjes is het officiële eindpunt van Route 66. We drinken een lekker Mexicaans biertje in het zonnetje en genieten, genieten, genieten....

Door het drukke verkeer van LA komen we aan op Hollywood Boulevard met de walk of fame en natuurlijk moeten we een blik werpen op de HOLLYWOOD-letters.
Het is een gekkenhuis en iedereen loopt naar de grond te kijken, naar de namen van de sterren. Veel kennen we er wel maar een heleboel ook niet. Volgens mij is een ster al snel verdiend.
Bij de Harley Davidson-shop worden wat souvenirs ingeslagen en we sluiten de dag af met een burger en friet bij het Hardrock café.

Houdinida?

We brengen het Wostrouts bezoek weer terug naar het hotel en rijden door naar Big Bear Lake, een prachtig natuurgebied hoog in de bergen. Het is donker en we zien niet veel. Het is flink klimmen en de temperatuur zakt snel. Na een uur zijn we bij het hotel. Het is verdorie echt koud daar boven! De gasopenhaard in de kamer doet het gelukkig.

We zijn moe maar willen niet gaan slapen. Het nachtleven van Big Bear Lake wacht! In het centrum van het dorpje is het echter bijna stil. Uit 1 kroegje komt muziek en zo belanden we in Murray's Saloon & Eatery temidden van de plaatselijke zaterdagavond stappers die zich vermaken met karaoke, bier en poolbiljart. Heerlijk sfeertje en we genieten van de karaokezangers die niet kunnen zingen.

Hiking

Als we wakker worden en buiten komen zien we pas hoe mooi het is op de berg bij het meer. Langs het meer staan grote huizen van de rijken die hier 's winters komen skiën. Het dorp heeft vele leuke winkeltjes en is gericht op de vele bezoekers die komen wandelen, varen op het meer, mountainbiken en wintersporten. Ver van het drukke Los Angeles en de snelwegen is dit een paradijsje. We vinden er ook een tentje met de tot nu toe lekkerste koffie die we hier in Amerika gedronken hebben.

De ski-liften zijn volop in werking om met name mountainbikers naar boven te brengen. Zij hebben een lift-pas voor een hele dag en gaan met fiets in lift naar boven om vervolgens fietsend naar beneden te gaan. En dat gaat hard!
Wij nemen een enkeltje naar boven want we gaan te voet naar beneden terug. Met mijn gloednieuwe bergschoenen stap ik in de ski-lift. Blijft eng zo'n wankel stoeltje maar wel perfect voor een 'feetchilling'-foto!

In twee uur tijd dalen we de berg weer af en ploffen we op het terras onderaan de ski-lift in het zonnetje neer.
Hier gaan we vaker naar toe! Big Bear is prachtig!

Rij-examen

En toen was het zover: we 'mogen' op rij-examen. Ik was eerst aan de beurt. Na 10 seconden had ik al door dat onze examinatrice niet in was voor gezellig gebabbel. In onze eigen auto moest eerst getoond worden dat ik wist waar alle knoppen voor waren en laten zien dat de lichten het deden. De rit die ongeveer 15 minuten duurde was een hel! De examinatrice kon het niet laten om echt overal meteen een opmerking over te maken: te snel, te langzaam, te abrupt gestopt, te laat gestopt, in verkeerde baan, te twijfelend, onnodig gestopt, niet voor de streep gestopt............het leek of alles verkeerd ging. Het vertrouwen daalde tot niveau 'nul' en ik legde me al neer bij 'gezakt'!
Maar na het invullen van het formulier kwam ze maar tot 14 fout en 15 was de grens. Het ging niet van harte maar uiteindelijk schreef ze 'passed' op mijn papier.
Ik dacht dat ik blij zou zijn maar verre van dat: wat een vernederende, kleinerende ervaring zeg. Die toon van haar!

Maar goed, toen mocht Armand bij hetzelfde mens in de auto stappen en die rit werd nog erger: niet geslaagd!! En wat is vloeken in het Nederlands dan toch lekker. Op dubieuze punten gezakt. Discussiëren heeft geen zin. Ze was duidelijk niet bereid om maar een beetje buigzaam te zijn.
Gelukkig kon Armand de dag daarna meteen weer op. Hij koos een andere locatie om niet het risico te lopen om haar weer in de auto te krijgen. En toen ging het prima; aardige dame en zeer tevreden: geslaagd!

Dus de verhalen dat het niet zoveel voorstelt kunnen wij niet beamen. Tip 1: ga geen examen doen bij de Clairemont office (tenzij je heel benieuwd bent naar deze examinatrice) en tip 2: neem toch 1 rijles waarin je vraagt goed voorbereid te worden op het rij-examen; waarin ze je uitleggen waar ze op letten. De jarenlange rijervaring kan juist nadelig zijn.

Maar goed, het is weer een heel verhaal geworden. We merken dat onze blog goed gelezen wordt en dat vinden we leuk. Als het goed is gaat het nu ook beter met de filmpjes.

Afgelopen week veel aan het werk en mijn collega's moeten denken. De man van mijn superlieve en sterke collega Carin is overleden. Hij was ziek en het ging niet goed. Toch komt het nieuws dan onverwachts en hard aan en zou je willen dat je weer even terug bij je collega's was om dit samen te verwerken. Nog geen drie maanden geleden danste hij nog vrolijk op onze bruiloft. Onbegrijpelijk......

Groetjes,
Côlette & Armand

 

San Francisco

Labor day-weekend

Op de eerste maandag in september wordt Labor day gevierd in Amerika. Alles en iedereen is vrij. Een lang weekend vrij dus voor Armand die ook de dinsdag nog vrij nam zodat we vier dagen naar San Francisco konden gaan.

Maar wat is Labor day eigenlijk? Dit zegt Wikipedia:
Labor Day is een feestdag in de Verenigde Staten en Canada, gehouden op de eerste maandag in september, ter ere van arbeiders. De eerste vieringen zijn terug te voeren op een parade die op 5 september 1882 in New York City werd gehouden door de Knights of Labor vakbond. Sinds 1887 is het een jaarlijks terugkerende feestdag.
Labor Day moet niet verward worden met de in veel andere landen gevierde Dag van de Arbeid op 1 mei hoewel er wel pogingen zijn gedaan door vakbonden in de VS om de datum van Labor Day gelijk te laten vallen met de in andere landen gebruikelijke datum.
Het Labor Day Weekend, het eerste weekeinde in september, wordt wel beschouwd als het onofficiële einde van het zomerseizoen.

Wij vinden het prima hoor zo'n feestdag en we vieren graag mee. Eigenlijk merk je er niets van behalve dan dat het overal drukker is dan normaal. De winkels zijn open en schreeuwen om aandacht met 'labor day' aanbiedingen. Een extra koopzondag zeg maar.

Vliegen naar San Francisco

Reisbureau 'Côlette' had uiteraard weer de nodige uurtjes gestoken in het vinden van een vlucht en een hotel tegen een leuk prijsje. En het was weer gelukt. Zaterdagochtend met de auto naar Los Angeles Airport en een uurtje later in San Francisco landen. Hotel in Fishermans Wharf, het was allemaal prima geregeld.
Tenminste dat dacht het 'reisbureau'. Er was echter iets mis gegaan met het boeken van de juiste vlucht op het juiste tijdstip. 09.00 AM is 's morgens en PM is 's avonds. We hadden dus pas de avondvlucht. Foutje, bedankt! Daar ging een hele dag San Francisco aan ons neus voorbij. Een telefoontje naar de luchtvaartmaatschappij hielp ook niet. We konden beter een nieuwe vlucht boeken en betalen dan omboeken want dat zou duurder zijn. Balen dus. Maar we vonden wel een vlucht vanaf San Diego in de ochtend en toen hebben we die maar geboekt. Uiteindelijk dus toch nog een prijzige trip. En 1 ding is zeker: Côlette gaat zich noooooooit meer vergissen in AM en PM!

Fishermans Wharf en de zeeleeuwen

Fishermans Wharf is een groot toeristisch centrum met restaurantjes en souvenirwinkels aan het water. Daar vertrekken rondvaartboten naar de Golden Gate Bridge en Alcatraz. Verder is er Pier 39 met veel winkeltjes en restaurants, een aquarium, een onderzeeër uit WOII en de leukste attractie: de zeeleeuwen!! Voor Pier 39 liggen en zwemmen zo'n tweehonderd zeeleeuwen. Het is een prachtig gezicht om ze te zien liggen in de zon en ze maken een enorm kabaal.
Op Pier 39 is een leuk winkeltje voor linkshandigen: shop for lefties. Scharen, mokken en messen voor linkshandigen. Een paradijs voor Armand (en ook een beetje voor mij maar ik schrijf wel rechts....)!
Aperitieven (bier) deden we bij Jacks bar en eten bij het drukke Italiaanse restaurant Ciopinno.

Chocolade, cable cars, Chinatown en Castro

Na een goede nachtrust gingen we op zoek naar een ontbijtje. Dat vonden we vlakbij Ghirardelli, een fabrikant van heerlijke chocolade. Om te proeven kregen we chocolade gevuld met pumpkin (pompoen).
DE attractie in San Francisco zijn de oude cable cars. Op de route ligt in een soort van goot een kabel die continue 'ronddraait'. Het treinstelletje 'pakt' die kabel vast en wordt zo door de kabel meegenomen. Het spectaculairste is om aan de rand van het treinstelletje te staan en zo de steile hellingen te ervaren. En dat is erg steil. We hadden het geluk dat we zo'n plekje kregen en we gingen steil omhoog richting Lombard Street.

Lombard Street is een straatje dat zo steil is dat de auto's er zigzaggend doorheen moeten rijden. Een hele attractie voor zowel de automobilisten als degenen die staan te kijken. Wat een maf gezicht om onderaan dat straatje naar boven te kijken en al die auto's slingerend naar beneden te zien gaan.

Dat San Francisco een aanslag is op je kuitspieren heb je pas de volgende dag door als ze bij iedere stap die je zet pijn doen. Door het klimmen, maar vooral ook door het dalen, gebruik je deze spieren op een manier zoals ze niet gewend zijn.

We dalen af (au!) naar Chinatown en kijken ons ogen uit. Chinatown in San Francisco is de grootste Chinatown buiten Azië. Het is dus zelfs groter dan in New York.
Alles is Chinees en in het Chinees! Er hangt een heerlijke rommelige sfeer. Hier en daar wordt muziek gemaakt op straat (wat klinken die 'violen' vals!) en in de winkels liggen Chinese etenswaren.

We zien een lange rouwstoet met muziek voorop en bij de slager liggen de varkenssnuiten in de etalage.
Bij Spicy King drinken we een Chinees biertje en genieten we van een heerlijke maaltijd.

 

Het financieel centrum is niet erg interessant: veel hoge gebouwen en winkels. Weinig sfeer. We pakken de tram naar Castro.
Castro is een wijk waar de homobeweging voet aan de grond kreeg en is, volgens onze reisgids, een bedevaartsplaats voor homo's en lesbiennes. Er zijn veel gezellige restaurantjes en cafés en je merkt er inderdaad die open en tolerante sfeer. Een prettige en herkenbare omgeving binnen het conservatieve Amerika. We drinken wat bij Harvey's.

Dag drie.....nog meer lopen, klimmen dan dalen

Na een kwartiertje lopen zijn de spieren weer wat opgerekt en kunnen we aan dag drie beginnen. Via Groupon (kortingen voor vanalles-en-nog-wat) entreekaarten gekocht voor een bezoek aan de onderzeeër USS Pampanito. Deze onderzeeër heeft in WOII nog dienst gedaan en wordt onderhouden en gerestaureerd.

Als je claustrofobisch bent dan is een bezoek niet aan te raden. Ik had al wel gedacht dat het niet echt heel ruim zou zijn binnen maar het is in het echt veel erger. Met 80 man weken lang onder water in zo'n bootje is een nachtmerrie! Geen privacy en geen bewegingsruimte. Gaaf om gezien te hebben hoe ze daar sliepen, hoe de kamer van de kapitein er uit zag, hoe er gekookt werd........

We pakken de cable car richting City Hall, het stadhuis. Het was erg rustig bij het mooie statige gebouw. Laborday, dus er werd niet gewerkt.
Door een mooie en gezellige woonwijk en o.a. Hayes Street klimmen we naar Alamo Square. Vanaf deze plek heb je een super mooi uitzicht over San Francisco met op de voorgrond een rij met de typische huizen in victoriaanse stijl. Dit rijtje huizen is vooral bekend van de serie Full House. We zitten lekker in het gras en het was weer zo'n moment dat je even wil dat het thuisfront dit ook zou kunnen zien. En met de techniek van tegenwoordig kan dat! Dus we facetimen met mama en met Armand zijn ouders en laten hen zo zien wat wij zien. Hoe dichtbij kun je zijn op zo'n afstand! Fijn hoor.

We dalen weer af naar Japancenter en Japantower. Daar zijn alleen Japanse winkeltjes en restaurants. Voor de late lunch kiezen we voor een sushi-tentje waar je rondom een kookeiland zit. De koks plaatsen de gemaakte gerechtjes op gekleurde bordjes op een 'lopende band'. De bordjes komen zo voorbij en als je iets bij ziet wat je wil dan pak je het bordje van de lopende band. Als je klaar bent worden je lege bordjes geteld en de kleur van het bordje bepaalt de prijs voor dat gerecht. Superleuk om te doen! En erg lekker.
In dit restaurant was de lopende band echter een 'riviertje' waarin bootjes rondgingen. Op de bootjes staan de bordjes met gerechten. Nou, het filmpje moet het maar illustreren. ;-)

 

De laatste dag: Alcatraz en weer naar huis

Het eiland Alcatraz is een topattractie waarvoor je moet reserveren. Er is zoveel animo voor dat je zonder tijdige reservering (1 à 2 weken vantevoren) niet veel kans hebt het eiland en de gevangenis te bezoeken. We hadden een reservering voor de boot van 11.30 uur. Eerst op het gemakje ontbijten dus. Eindelijk vonden we een 'bakkertje' met heerlijke koffie en lekkere broodjes voor het ontbijt. Het is lastig om een ontbijt te vinden zonder (een combinatie van) ei, bacon, kaas, gebakken aardappelen en bonen.

De boot naar Alcatraz doet er 15 minuten over. Vanaf de boot heb je een schitterend uitzicht over de stad en de Golden Gate Bridge. Na een klimmetje kom je bij de gevangenis en met de audio-guide krijg je een prima indruk van hoe het leven daar was. Indrukwekkend hoor maar ook deprimerend. Je zal er maar gezeten hebben. Als je al niet enigszins 'gestoord' was dan werd je het daar wel op The Rock.
We waren verbaasd dat het gevangenispersoneel met hun gezinnen ook op het eiland woonden. De kinderen gingen iedere dag met de boot naar school.
Met recht een topattractie. Blij dit eens een keer gezien te hebben.

Om 18.00 uur (6.00 PM) was onze vlucht weer terug naar San Diego. Alcatraz was dus echt het laatste dat we konden doen.
Armand wist het al: San Francisco is een geweldige stad. En ik heb het nu ook ervaren.
We gaan hier zeker nog een keer terug naar toe en dan gaan we per fiets de Golden Gate Bridge over!

Onze zeevracht wordt geleverd!

Zaterdag stond de verhuiswagen weer voor de deur. De zeevracht heeft dan ook eindelijk ons huis bereikt. Als eerste kwam de fiets van Armand naar buiten. Hij was in zijn geheel ingepakt in Oosterhout maar kwam er nu als een bouwpakketje uit. Ze hadden er voor gekozen om de fiets toch maar wat uit elkaar te halen. Na wat gepuzzel is het gelukt om de fiets weer rijklaar te krijgen. Armand is vandaag voor het eerst op de fiets naar zijn werk!!
Vreemd om je eigen spullen na zoveel tijd weer uit te pakken. Het geeft toch even een gevoel van 'oepsssss, het is wel heel echt nu'.
Boeken, cd's, dvd's, muurdecoratie, kaarsenstandaards, foto's, wat cadeautjes voor ons huwelijk...........en er zijn nog een paar dozen niet uitgepakt.
Als we maar voldoende plaats hebben om alles kwijt te kunnen! Komt vast wel goed.

Mission San Juan Capistrano

 

Gisteren bezochten we deze missiepost op een uurtje rijden bij ons vandaan. Het is een van de vele missieposten die in California werden gesticht. Deze werd in 1776 gesticht en er is veel bewaard gebleven en mooi gerestaureerd. Het heeft een schitterende tuin met vijver en mooi kerkje. De audio-guide gaf weer veel informatie.

Vanuit deze plek werden voor het eerst druiven verbouwd en werd er wijn van gemaakt. Dit was het begin van de rijke Californische wijnindustrie.

Vanuit Saloon The Swallow's Inn aan de overkant van de mission kwam live-muziek en daar moesten we natuurlijk een kijkje nemen. Wat een gave kroeg! De muziek was prima en aanstekelijk en er werd volop gedanst...op westernboots natuurlijk.

 

 

Bij San Clemente zijn we op het strand gaan liggen. Het water was daar wel erg koud overigens. Op het droge was het lekker warm. Een mooie afsluiting van het weekend.

Deze week gaan we studeren want donderdag hebben we ons theorie-examen voor het Californische rijbewijs dat we moeten gaan halen. Dus: theorie-boekje en de oefenexamens doornemen. Het schijnt niet zo moeilijk te zijn. We zullen zien.

Het is dus ook gelukt om filmpjes op de blog te plaatsen. Nog meer te zien! ;-) Ik kan er alleen geen onderschrift bij plaatsen.

 

Het gastenboek bij deze blog heb ik maar weer verwijderd. Het was toch niet zo'n handig ding en we werden al weer overspoeld met 'spammers'. Weg ermee dus.

Enige mogelijkheid om te reageren is onderaan ieder blog bij 'opmerkingen'. Je hoeft je niet in te schrijven of te registreren. Dat kan anoniem. Zet dan wel je naam onder je reactie anders weten we niet wie het geschreven heeft.

Groetjes!

 

Côlette  & Armand