San Francisco

Labor day-weekend

Op de eerste maandag in september wordt Labor day gevierd in Amerika. Alles en iedereen is vrij. Een lang weekend vrij dus voor Armand die ook de dinsdag nog vrij nam zodat we vier dagen naar San Francisco konden gaan.

Maar wat is Labor day eigenlijk? Dit zegt Wikipedia:
Labor Day is een feestdag in de Verenigde Staten en Canada, gehouden op de eerste maandag in september, ter ere van arbeiders. De eerste vieringen zijn terug te voeren op een parade die op 5 september 1882 in New York City werd gehouden door de Knights of Labor vakbond. Sinds 1887 is het een jaarlijks terugkerende feestdag.
Labor Day moet niet verward worden met de in veel andere landen gevierde Dag van de Arbeid op 1 mei hoewel er wel pogingen zijn gedaan door vakbonden in de VS om de datum van Labor Day gelijk te laten vallen met de in andere landen gebruikelijke datum.
Het Labor Day Weekend, het eerste weekeinde in september, wordt wel beschouwd als het onofficiële einde van het zomerseizoen.

Wij vinden het prima hoor zo'n feestdag en we vieren graag mee. Eigenlijk merk je er niets van behalve dan dat het overal drukker is dan normaal. De winkels zijn open en schreeuwen om aandacht met 'labor day' aanbiedingen. Een extra koopzondag zeg maar.

Vliegen naar San Francisco

Reisbureau 'Côlette' had uiteraard weer de nodige uurtjes gestoken in het vinden van een vlucht en een hotel tegen een leuk prijsje. En het was weer gelukt. Zaterdagochtend met de auto naar Los Angeles Airport en een uurtje later in San Francisco landen. Hotel in Fishermans Wharf, het was allemaal prima geregeld.
Tenminste dat dacht het 'reisbureau'. Er was echter iets mis gegaan met het boeken van de juiste vlucht op het juiste tijdstip. 09.00 AM is 's morgens en PM is 's avonds. We hadden dus pas de avondvlucht. Foutje, bedankt! Daar ging een hele dag San Francisco aan ons neus voorbij. Een telefoontje naar de luchtvaartmaatschappij hielp ook niet. We konden beter een nieuwe vlucht boeken en betalen dan omboeken want dat zou duurder zijn. Balen dus. Maar we vonden wel een vlucht vanaf San Diego in de ochtend en toen hebben we die maar geboekt. Uiteindelijk dus toch nog een prijzige trip. En 1 ding is zeker: Côlette gaat zich noooooooit meer vergissen in AM en PM!

Fishermans Wharf en de zeeleeuwen

Fishermans Wharf is een groot toeristisch centrum met restaurantjes en souvenirwinkels aan het water. Daar vertrekken rondvaartboten naar de Golden Gate Bridge en Alcatraz. Verder is er Pier 39 met veel winkeltjes en restaurants, een aquarium, een onderzeeër uit WOII en de leukste attractie: de zeeleeuwen!! Voor Pier 39 liggen en zwemmen zo'n tweehonderd zeeleeuwen. Het is een prachtig gezicht om ze te zien liggen in de zon en ze maken een enorm kabaal.
Op Pier 39 is een leuk winkeltje voor linkshandigen: shop for lefties. Scharen, mokken en messen voor linkshandigen. Een paradijs voor Armand (en ook een beetje voor mij maar ik schrijf wel rechts....)!
Aperitieven (bier) deden we bij Jacks bar en eten bij het drukke Italiaanse restaurant Ciopinno.

Chocolade, cable cars, Chinatown en Castro

Na een goede nachtrust gingen we op zoek naar een ontbijtje. Dat vonden we vlakbij Ghirardelli, een fabrikant van heerlijke chocolade. Om te proeven kregen we chocolade gevuld met pumpkin (pompoen).
DE attractie in San Francisco zijn de oude cable cars. Op de route ligt in een soort van goot een kabel die continue 'ronddraait'. Het treinstelletje 'pakt' die kabel vast en wordt zo door de kabel meegenomen. Het spectaculairste is om aan de rand van het treinstelletje te staan en zo de steile hellingen te ervaren. En dat is erg steil. We hadden het geluk dat we zo'n plekje kregen en we gingen steil omhoog richting Lombard Street.

Lombard Street is een straatje dat zo steil is dat de auto's er zigzaggend doorheen moeten rijden. Een hele attractie voor zowel de automobilisten als degenen die staan te kijken. Wat een maf gezicht om onderaan dat straatje naar boven te kijken en al die auto's slingerend naar beneden te zien gaan.

Dat San Francisco een aanslag is op je kuitspieren heb je pas de volgende dag door als ze bij iedere stap die je zet pijn doen. Door het klimmen, maar vooral ook door het dalen, gebruik je deze spieren op een manier zoals ze niet gewend zijn.

We dalen af (au!) naar Chinatown en kijken ons ogen uit. Chinatown in San Francisco is de grootste Chinatown buiten Azië. Het is dus zelfs groter dan in New York.
Alles is Chinees en in het Chinees! Er hangt een heerlijke rommelige sfeer. Hier en daar wordt muziek gemaakt op straat (wat klinken die 'violen' vals!) en in de winkels liggen Chinese etenswaren.

We zien een lange rouwstoet met muziek voorop en bij de slager liggen de varkenssnuiten in de etalage.
Bij Spicy King drinken we een Chinees biertje en genieten we van een heerlijke maaltijd.

 

Het financieel centrum is niet erg interessant: veel hoge gebouwen en winkels. Weinig sfeer. We pakken de tram naar Castro.
Castro is een wijk waar de homobeweging voet aan de grond kreeg en is, volgens onze reisgids, een bedevaartsplaats voor homo's en lesbiennes. Er zijn veel gezellige restaurantjes en cafés en je merkt er inderdaad die open en tolerante sfeer. Een prettige en herkenbare omgeving binnen het conservatieve Amerika. We drinken wat bij Harvey's.

Dag drie.....nog meer lopen, klimmen dan dalen

Na een kwartiertje lopen zijn de spieren weer wat opgerekt en kunnen we aan dag drie beginnen. Via Groupon (kortingen voor vanalles-en-nog-wat) entreekaarten gekocht voor een bezoek aan de onderzeeër USS Pampanito. Deze onderzeeër heeft in WOII nog dienst gedaan en wordt onderhouden en gerestaureerd.

Als je claustrofobisch bent dan is een bezoek niet aan te raden. Ik had al wel gedacht dat het niet echt heel ruim zou zijn binnen maar het is in het echt veel erger. Met 80 man weken lang onder water in zo'n bootje is een nachtmerrie! Geen privacy en geen bewegingsruimte. Gaaf om gezien te hebben hoe ze daar sliepen, hoe de kamer van de kapitein er uit zag, hoe er gekookt werd........

We pakken de cable car richting City Hall, het stadhuis. Het was erg rustig bij het mooie statige gebouw. Laborday, dus er werd niet gewerkt.
Door een mooie en gezellige woonwijk en o.a. Hayes Street klimmen we naar Alamo Square. Vanaf deze plek heb je een super mooi uitzicht over San Francisco met op de voorgrond een rij met de typische huizen in victoriaanse stijl. Dit rijtje huizen is vooral bekend van de serie Full House. We zitten lekker in het gras en het was weer zo'n moment dat je even wil dat het thuisfront dit ook zou kunnen zien. En met de techniek van tegenwoordig kan dat! Dus we facetimen met mama en met Armand zijn ouders en laten hen zo zien wat wij zien. Hoe dichtbij kun je zijn op zo'n afstand! Fijn hoor.

We dalen weer af naar Japancenter en Japantower. Daar zijn alleen Japanse winkeltjes en restaurants. Voor de late lunch kiezen we voor een sushi-tentje waar je rondom een kookeiland zit. De koks plaatsen de gemaakte gerechtjes op gekleurde bordjes op een 'lopende band'. De bordjes komen zo voorbij en als je iets bij ziet wat je wil dan pak je het bordje van de lopende band. Als je klaar bent worden je lege bordjes geteld en de kleur van het bordje bepaalt de prijs voor dat gerecht. Superleuk om te doen! En erg lekker.
In dit restaurant was de lopende band echter een 'riviertje' waarin bootjes rondgingen. Op de bootjes staan de bordjes met gerechten. Nou, het filmpje moet het maar illustreren. ;-)

 

De laatste dag: Alcatraz en weer naar huis

Het eiland Alcatraz is een topattractie waarvoor je moet reserveren. Er is zoveel animo voor dat je zonder tijdige reservering (1 à 2 weken vantevoren) niet veel kans hebt het eiland en de gevangenis te bezoeken. We hadden een reservering voor de boot van 11.30 uur. Eerst op het gemakje ontbijten dus. Eindelijk vonden we een 'bakkertje' met heerlijke koffie en lekkere broodjes voor het ontbijt. Het is lastig om een ontbijt te vinden zonder (een combinatie van) ei, bacon, kaas, gebakken aardappelen en bonen.

De boot naar Alcatraz doet er 15 minuten over. Vanaf de boot heb je een schitterend uitzicht over de stad en de Golden Gate Bridge. Na een klimmetje kom je bij de gevangenis en met de audio-guide krijg je een prima indruk van hoe het leven daar was. Indrukwekkend hoor maar ook deprimerend. Je zal er maar gezeten hebben. Als je al niet enigszins 'gestoord' was dan werd je het daar wel op The Rock.
We waren verbaasd dat het gevangenispersoneel met hun gezinnen ook op het eiland woonden. De kinderen gingen iedere dag met de boot naar school.
Met recht een topattractie. Blij dit eens een keer gezien te hebben.

Om 18.00 uur (6.00 PM) was onze vlucht weer terug naar San Diego. Alcatraz was dus echt het laatste dat we konden doen.
Armand wist het al: San Francisco is een geweldige stad. En ik heb het nu ook ervaren.
We gaan hier zeker nog een keer terug naar toe en dan gaan we per fiets de Golden Gate Bridge over!

Onze zeevracht wordt geleverd!

Zaterdag stond de verhuiswagen weer voor de deur. De zeevracht heeft dan ook eindelijk ons huis bereikt. Als eerste kwam de fiets van Armand naar buiten. Hij was in zijn geheel ingepakt in Oosterhout maar kwam er nu als een bouwpakketje uit. Ze hadden er voor gekozen om de fiets toch maar wat uit elkaar te halen. Na wat gepuzzel is het gelukt om de fiets weer rijklaar te krijgen. Armand is vandaag voor het eerst op de fiets naar zijn werk!!
Vreemd om je eigen spullen na zoveel tijd weer uit te pakken. Het geeft toch even een gevoel van 'oepsssss, het is wel heel echt nu'.
Boeken, cd's, dvd's, muurdecoratie, kaarsenstandaards, foto's, wat cadeautjes voor ons huwelijk...........en er zijn nog een paar dozen niet uitgepakt.
Als we maar voldoende plaats hebben om alles kwijt te kunnen! Komt vast wel goed.

Mission San Juan Capistrano

 

Gisteren bezochten we deze missiepost op een uurtje rijden bij ons vandaan. Het is een van de vele missieposten die in California werden gesticht. Deze werd in 1776 gesticht en er is veel bewaard gebleven en mooi gerestaureerd. Het heeft een schitterende tuin met vijver en mooi kerkje. De audio-guide gaf weer veel informatie.

Vanuit deze plek werden voor het eerst druiven verbouwd en werd er wijn van gemaakt. Dit was het begin van de rijke Californische wijnindustrie.

Vanuit Saloon The Swallow's Inn aan de overkant van de mission kwam live-muziek en daar moesten we natuurlijk een kijkje nemen. Wat een gave kroeg! De muziek was prima en aanstekelijk en er werd volop gedanst...op westernboots natuurlijk.

 

 

Bij San Clemente zijn we op het strand gaan liggen. Het water was daar wel erg koud overigens. Op het droge was het lekker warm. Een mooie afsluiting van het weekend.

Deze week gaan we studeren want donderdag hebben we ons theorie-examen voor het Californische rijbewijs dat we moeten gaan halen. Dus: theorie-boekje en de oefenexamens doornemen. Het schijnt niet zo moeilijk te zijn. We zullen zien.

Het is dus ook gelukt om filmpjes op de blog te plaatsen. Nog meer te zien! ;-) Ik kan er alleen geen onderschrift bij plaatsen.

 

Het gastenboek bij deze blog heb ik maar weer verwijderd. Het was toch niet zo'n handig ding en we werden al weer overspoeld met 'spammers'. Weg ermee dus.

Enige mogelijkheid om te reageren is onderaan ieder blog bij 'opmerkingen'. Je hoeft je niet in te schrijven of te registreren. Dat kan anoniem. Zet dan wel je naam onder je reactie anders weten we niet wie het geschreven heeft.

Groetjes!

 

Côlette  & Armand