Rijbewijs

Theorie-examen

Tja, dan heb je dus al zo'n 25 jaar je rijbewijs en dan moet je hier opnieuw bewijzen dat je achter het stuur mag en dat je de Californische verkeersregels kent. Als je hier voor langere tijd bent dan moet je dat papiertje wel halen. Het is wel vreemd want we rijden vanaf het begin hier al meteen rond op ons Nederlandse rijbewijs. Natuurlijk hebben we ons verdiept in de verkeersregels die op sommige punten toch aardig afwijken van de Nederlandse maar we gaan pas echt 'studeren' tegen de tijd dat we ons theorie-examen gaan doen.
Met behulp van het boekje en internetfilmpjes bereiden we ons voor. We weten dat we 36 multiple choice vragen krijgen en dat we er 30 goed moeten hebben.
Bij het kantoor van de DMV moeten we eerst bewijzen dat onze ogen nog goed zijn, dan betalen we ieder $32, gaan we op foto en geven we een duimafdruk. Vervolgens krijgen we een formulier met de 36 vragen en een potlood. In een soort van 'stemhokje' moeten we staand de vragen beantwoorden. Daarna het formulier inleveren en deze wordt meteen nagekeken. Bingo! Allebei geslaagd en we krijgen een tijdelijk rijbewijs want we moeten de behind-the-wheel-driving-test nog doen. Daarvoor maken we een afspraak.

Stand up comedy en Dutch Meetup Group

Een van de leden van de Dutch Meetup Group doet aan stand up comedy en samen met vier andere dames staat ze op donderdag 12 september in de Madhouse Comedy Club in down town San Diego. We gaan een kijkje nemen en het wordt een superleuke avond. Enorm gelachen om de heerlijke zelfspot.

Op zaterdag gaan we weer naar een borrel van de Dutch Meetup Group bij Stone Brewery en we zien weer nieuwe gezichten..........zelfs een oud-Oosterhouter die nu al weer 8 jaar in San Diego woont. Het blijft bijzonder om de verhalen te horen van die Nederlanders die hier al lang wonen, die helemaal zijn ingeburgerd maar die, na al die jaren, nog steeds niet altijd de Amerikaanse way-of-living en vooral 'thinking' begrijpen.

Winetasting

Als we in Zuid-Frankrijk zijn dan gaan we altijd een dag langs een aantal wijnboeren om wijnen te proeven en wat flessen in te slaan voor thuis. Ook in California worden flink wat druiven verbouwd voor de wijnindustrie en hier in de buurt bij ons zitten wat wijnboeren. De Californische wijnen die we hier in de supermarkt kochten zijn geen van allen echt lekker. Rosé is gewoon zuurtjeswater. Bah.
We gaan daarom maar eens bij een wijnboer langs om wat te proeven. Omdat we nog geen druivenstruik gezien hebben, vragen we ons af of we wel goed zijn gereden. Maar dan opeens zijn we er: een mooi huis temidden van een veldje met druivenstruiken. Niet echt de eindeloze rijen die we kennen uit Zuid-Frankrijk.
De mensen zijn aardig, het uitzicht is mooi, de wijn is best okay en voor goed fatsoen kopen we een flesje rode.

Op het volgende adres hebben we een schitterend uitzicht. Armand waagt zich toch nog aan een glaasje wijn maar Côlette houdt het bij een veilig pilsje.
Het genieten van een goed wijntje moeten we maar uitstellen tot we weer terug zijn.

Zumba

Voor de 'stok-achter-de-deur' en om wat meer mensen te leren kennen ben ik begonnen met Zumba-lessen. Iedere dinsdagavond sta ik met 8 andere vrouwen in een gymzaal van een school hier te dansen en te huppelen op ritmische Zuid-Amerikaanse muziek. En het is nog leuk ook! Wij, 9 erg blanke, westerse niet-ritmische dames, vallen natuurlijk in het niet bij onze lenige, sprankelende Zuid-Amerikaanse lerares. Maar ze drukt ons op het hart: het maakt niet uit hoe je beweegt, als je maar beweegt!
Het is leuk om te doen en na een uur dansen en springen heeft Armand lekker gekookt thuis en kan ik aanschuiven.

Halloween

Ik lees op Facebook en Twitter weer de nodige irritaties over het feit dat de pepernoten al weer in de winkel liggen. Dan doen ze het hier nog netjes als het over Halloween gaat.
Vanaf 1 september gaat het hier los in de winkels. We zijn reuze benieuwd hoe er dat op 31 oktober aan toe gaat. Als je ziet wat er in de winkels ligt dan lijkt het alsof iedereen voor 1 dag zijn huis volledig verandert in een griezelkasteel en eten en snoep inslaat voor een heel weeshuis. Carnaval is er niets bij als je al die verkleedkleding ziet! Ik zal eens informeren of we hier ook kinderen aan de deur gaan krijgen want dan moeten we ook wat snoep inslaan. Een pompoen heb ik nog niet gekocht. Ze liggen al wel in de winkel maar ik heb geen idee hoe lang zo'n ding goed blijft. Daar ga ik me nog maar eens in verdiepen. Het lijkt me wel leuk om er een lamp van te maken en pompoensoep ofzo. We doen maar gewoon mee met de gekte.

 

Riverside - Los Angeles - Big Bear Lake

Een kennisje uit Oosterhout is een paar dagen 'in de buurt' en we spreken af om op zaterdag samen een dag er op uit te gaan en te gaan sightseeingen in Los Angeles.
Op vrijdagmiddag gaan Armand en ik al richting Riverside en overnachten daar. Onderweg stoppen we bij Lake Elsinore, een mooi en rustig plaatsje aan een groot meer. Riverside heeft een mooi historisch centrum en we eten bij een Thais restaurant.

Kerk in Riverside

Sightseeing Los Angeles staat op het programma en met zijn drieën rijden we naar Venice Beach. Het is daar gezellig druk en de zon schijnt! Op Venice Beach hangt nog steeds een 'hippie-sfeer' en we kijken ons ogen uit. Tegenstellingen wisselen elkaar af en we zien muzikanten, zwervers, bodybuilders en bierbuiken. Er wordt veel gesport: fietsen, hardlopen, skateboarden, basketballen en bij Muscle Beach tonen bodybuilders dat ze al heel lang op Muscle Beach hun muscles trainen. Jerommeke is er niks bij.

 

 

Daarna rijden we naar Santa Monica Pier. Op de typisch Amerikaanse pier met draaimolen, reuzenrad, restaurantjes en winkeltjes is het officiële eindpunt van Route 66. We drinken een lekker Mexicaans biertje in het zonnetje en genieten, genieten, genieten....

Door het drukke verkeer van LA komen we aan op Hollywood Boulevard met de walk of fame en natuurlijk moeten we een blik werpen op de HOLLYWOOD-letters.
Het is een gekkenhuis en iedereen loopt naar de grond te kijken, naar de namen van de sterren. Veel kennen we er wel maar een heleboel ook niet. Volgens mij is een ster al snel verdiend.
Bij de Harley Davidson-shop worden wat souvenirs ingeslagen en we sluiten de dag af met een burger en friet bij het Hardrock café.

Houdinida?

We brengen het Wostrouts bezoek weer terug naar het hotel en rijden door naar Big Bear Lake, een prachtig natuurgebied hoog in de bergen. Het is donker en we zien niet veel. Het is flink klimmen en de temperatuur zakt snel. Na een uur zijn we bij het hotel. Het is verdorie echt koud daar boven! De gasopenhaard in de kamer doet het gelukkig.

We zijn moe maar willen niet gaan slapen. Het nachtleven van Big Bear Lake wacht! In het centrum van het dorpje is het echter bijna stil. Uit 1 kroegje komt muziek en zo belanden we in Murray's Saloon & Eatery temidden van de plaatselijke zaterdagavond stappers die zich vermaken met karaoke, bier en poolbiljart. Heerlijk sfeertje en we genieten van de karaokezangers die niet kunnen zingen.

Hiking

Als we wakker worden en buiten komen zien we pas hoe mooi het is op de berg bij het meer. Langs het meer staan grote huizen van de rijken die hier 's winters komen skiën. Het dorp heeft vele leuke winkeltjes en is gericht op de vele bezoekers die komen wandelen, varen op het meer, mountainbiken en wintersporten. Ver van het drukke Los Angeles en de snelwegen is dit een paradijsje. We vinden er ook een tentje met de tot nu toe lekkerste koffie die we hier in Amerika gedronken hebben.

De ski-liften zijn volop in werking om met name mountainbikers naar boven te brengen. Zij hebben een lift-pas voor een hele dag en gaan met fiets in lift naar boven om vervolgens fietsend naar beneden te gaan. En dat gaat hard!
Wij nemen een enkeltje naar boven want we gaan te voet naar beneden terug. Met mijn gloednieuwe bergschoenen stap ik in de ski-lift. Blijft eng zo'n wankel stoeltje maar wel perfect voor een 'feetchilling'-foto!

In twee uur tijd dalen we de berg weer af en ploffen we op het terras onderaan de ski-lift in het zonnetje neer.
Hier gaan we vaker naar toe! Big Bear is prachtig!

Rij-examen

En toen was het zover: we 'mogen' op rij-examen. Ik was eerst aan de beurt. Na 10 seconden had ik al door dat onze examinatrice niet in was voor gezellig gebabbel. In onze eigen auto moest eerst getoond worden dat ik wist waar alle knoppen voor waren en laten zien dat de lichten het deden. De rit die ongeveer 15 minuten duurde was een hel! De examinatrice kon het niet laten om echt overal meteen een opmerking over te maken: te snel, te langzaam, te abrupt gestopt, te laat gestopt, in verkeerde baan, te twijfelend, onnodig gestopt, niet voor de streep gestopt............het leek of alles verkeerd ging. Het vertrouwen daalde tot niveau 'nul' en ik legde me al neer bij 'gezakt'!
Maar na het invullen van het formulier kwam ze maar tot 14 fout en 15 was de grens. Het ging niet van harte maar uiteindelijk schreef ze 'passed' op mijn papier.
Ik dacht dat ik blij zou zijn maar verre van dat: wat een vernederende, kleinerende ervaring zeg. Die toon van haar!

Maar goed, toen mocht Armand bij hetzelfde mens in de auto stappen en die rit werd nog erger: niet geslaagd!! En wat is vloeken in het Nederlands dan toch lekker. Op dubieuze punten gezakt. Discussiëren heeft geen zin. Ze was duidelijk niet bereid om maar een beetje buigzaam te zijn.
Gelukkig kon Armand de dag daarna meteen weer op. Hij koos een andere locatie om niet het risico te lopen om haar weer in de auto te krijgen. En toen ging het prima; aardige dame en zeer tevreden: geslaagd!

Dus de verhalen dat het niet zoveel voorstelt kunnen wij niet beamen. Tip 1: ga geen examen doen bij de Clairemont office (tenzij je heel benieuwd bent naar deze examinatrice) en tip 2: neem toch 1 rijles waarin je vraagt goed voorbereid te worden op het rij-examen; waarin ze je uitleggen waar ze op letten. De jarenlange rijervaring kan juist nadelig zijn.

Maar goed, het is weer een heel verhaal geworden. We merken dat onze blog goed gelezen wordt en dat vinden we leuk. Als het goed is gaat het nu ook beter met de filmpjes.

Afgelopen week veel aan het werk en mijn collega's moeten denken. De man van mijn superlieve en sterke collega Carin is overleden. Hij was ziek en het ging niet goed. Toch komt het nieuws dan onverwachts en hard aan en zou je willen dat je weer even terug bij je collega's was om dit samen te verwerken. Nog geen drie maanden geleden danste hij nog vrolijk op onze bruiloft. Onbegrijpelijk......

Groetjes,
Côlette & Armand