Viva Las Vegas !!
Het is voor ons Tweede Kerstdag en we gaan naar Las Vegas. In Amerika is het weer een gewone werkdag. Ze kennen alleen Christmas Day.
Een flinke rit voor de boeg maar we weten dat het een mooie rit gaat worden door onder andere de Mojave Desert. Via een koffiestop in Riverside en een lunchbreak in Baker rijden we richting de glitter en glamour van Las Vegas.
Na een welverdiend dutje in het hotel gaan we met zijn vieren op pad. Mama en Ome Theo kijken hun ogen uit. Las Vegas moet je ook zelf gezien hebben. Al heb je er nog zo veel foto's of films van gezien, pas als je er zelf rondloopt ervaar je de overweldigende drukte en overdadige luxe. It is all about the money!
In het New York New York eten we en worden de eerste dollars in een gokkast gestopt. Weinig geluk. Uiteraard moeten we de fonteinen van het Bellagio bekijken en sluiten we de avond af met een drankje in het Paris Hotel en Casino. Moe en tureluurs van alle indrukken gaan we lekker slapen. De volgende dag staat de Hooverdam op het programma.
In een prachtig zonnetje rijden we via Boulder City naar de Hooverdam waar het nog lekker rustig is. We gaan een rondleiding doen en dalen zo af naar het kloppend hart van deze energiecentrale; daar waar het stromende water in de generatoren binnen komt en wordt omgezet in stroom. Interesting!!
Het is een indrukwekkend geheel en met een goede uitleg over de bouw en werking van de dam groeit ook het respect voor de ingenieurs en bouwers. Dit is een mega project dat er voor zorgde dat er geen overstromingen meer zijn, dat het water uit de Colorado rivier eerlijk wordt verdeeld over de staten waar ze doorheen stroomt en dat de landbouwgrond tot in Mexico voorzien wordt van water. Dat er daarnaast ook nog elektriciteit opgewekt wordt is mooi meegenomen.
's Avonds zoeken we de lichtjes en de drukte van de stad weer op en we zien de, volgens ons dan, mooiste hotels: The Venetian en Ceasars Palace (bekend van de film Hangover III). Een voordeel van Las Vegas 'zien' in december is dat alles nog eens extra versierd en verlicht is met kerststerren, kerstbomen, engelen, ijsberen en nepsneeuw. Bij The Venetian lag buiten zelfs een kleine ijsbaan. Zelf konden we het Italiaanse ijs binnen niet weerstaan en voor 26 dollar (zo'n 20 euro) hadden we alle vier een één-bolletje-ijsje!! Maar wel heerlijk!
In het Ceasars Palace hadden we een prachtplek om heerlijk uit te rusten en onder het genot van een pilsje alle activiteiten in het casino gade te slaan. Maar we maken het niet te laat want er wacht nog een dag in Las Vegas.
Ook Las Vegas is 'gezegend' met diverse outlet centers en we gaan eens kijken of we wat leuke kleding kunnen vinden tegen de bekende korting-op-korting prijzen. En dat is aardig gelukt! Met de auto 'vol' met tassen gaan we weer terug naar het hotel.
's Avonds rijden we met de auto naar het oude deel van Las Vegas, Freemont street, met de oude, en soms wat ouderwetse, casino's. De sfeer is er dan ook minder mondain dan op de The Strip maar zeker de moeite waard.
Eerst stoppen we echter bij een paar Wedding Chapels. Het zijn complete paradijsjes met limousines, fonteinen en bruggetjes waar de nieuwbakken bruidsparen zich laten fotograferen. Maar het kan uiteraard ook snel........via de drive-in! Dit is een hele aparte wereld maar zo typisch Las Vegas.
Voor de terugreis naar San Diego kozen we voor een route via Havasu City aan Lake Havasu en een mooie rit door prachtige natuur richting Palm Springs.
Via de Iphone konden we in de auto meegenieten van de laatste nummers en krijgen zowaar een beetje een oudjaarsgevoel. Dat kwam ook omdat we veel in contact waren met de familie in Nederland waar het natuurlijk veel eerder al 24.00 uur zou zijn. Gezellige foto's werden heen en weer gestuurd en we telden met Nederland af.
Na een lunch in Palm Springs en telefonerend met Nederland reden we terug naar huis naar San Diego want daar wachtte voor ons oudjaarsavond.
Het nieuwe jaar is begonnen en we gaan verder met sightseeing San Diego. We drinken koffie op Pacific Beach en merken daar dat we niet de enigen zijn die op nieuwjaarsdag er lekker op uittrekken om uit te waaien. We belanden zelfs in een file om bij Point Loma te komen. Maar eenmaal aangekomen is het weer genieten van het mooie uitzicht. We stoppen nu ook bij het militair kerkhof. Wat een prachtige plek om begraven te liggen.
Bij een bezoek aan San Diego mag een bezoek aan de dierentuin eigenlijk niet ontbreken. Deze is mooi, groot(s) opgezet en erg leerzaam. De beroemdste bewoners zijn de pandaberen die ieders hart doen smelten. Ze zien er zo aaibaar en lief uit. Bijzonder is ook de aanwezigheid van een grote groep koalaberen.
Vanuit de kabelbaan heb je een prachtig uitzicht over de hele dierentuin en de omgeving. En als dan de zon ook nog uitbundig schijnt....
Wie kijkt er naar wie?
Een flinke rit voor de boeg maar we weten dat het een mooie rit gaat worden door onder andere de Mojave Desert. Via een koffiestop in Riverside en een lunchbreak in Baker rijden we richting de glitter en glamour van Las Vegas.
Na een welverdiend dutje in het hotel gaan we met zijn vieren op pad. Mama en Ome Theo kijken hun ogen uit. Las Vegas moet je ook zelf gezien hebben. Al heb je er nog zo veel foto's of films van gezien, pas als je er zelf rondloopt ervaar je de overweldigende drukte en overdadige luxe. It is all about the money!
In het New York New York eten we en worden de eerste dollars in een gokkast gestopt. Weinig geluk. Uiteraard moeten we de fonteinen van het Bellagio bekijken en sluiten we de avond af met een drankje in het Paris Hotel en Casino. Moe en tureluurs van alle indrukken gaan we lekker slapen. De volgende dag staat de Hooverdam op het programma.
 |
| Uitzicht hotelkamer |
Hooverdam en nog meer Las Vegas
 |
| de generatoren |
Het is een indrukwekkend geheel en met een goede uitleg over de bouw en werking van de dam groeit ook het respect voor de ingenieurs en bouwers. Dit is een mega project dat er voor zorgde dat er geen overstromingen meer zijn, dat het water uit de Colorado rivier eerlijk wordt verdeeld over de staten waar ze doorheen stroomt en dat de landbouwgrond tot in Mexico voorzien wordt van water. Dat er daarnaast ook nog elektriciteit opgewekt wordt is mooi meegenomen.
's Avonds zoeken we de lichtjes en de drukte van de stad weer op en we zien de, volgens ons dan, mooiste hotels: The Venetian en Ceasars Palace (bekend van de film Hangover III). Een voordeel van Las Vegas 'zien' in december is dat alles nog eens extra versierd en verlicht is met kerststerren, kerstbomen, engelen, ijsberen en nepsneeuw. Bij The Venetian lag buiten zelfs een kleine ijsbaan. Zelf konden we het Italiaanse ijs binnen niet weerstaan en voor 26 dollar (zo'n 20 euro) hadden we alle vier een één-bolletje-ijsje!! Maar wel heerlijk!In het Ceasars Palace hadden we een prachtplek om heerlijk uit te rusten en onder het genot van een pilsje alle activiteiten in het casino gade te slaan. Maar we maken het niet te laat want er wacht nog een dag in Las Vegas.
Shoppen, wedding chapels en Freemont street
Ook Las Vegas is 'gezegend' met diverse outlet centers en we gaan eens kijken of we wat leuke kleding kunnen vinden tegen de bekende korting-op-korting prijzen. En dat is aardig gelukt! Met de auto 'vol' met tassen gaan we weer terug naar het hotel.'s Avonds rijden we met de auto naar het oude deel van Las Vegas, Freemont street, met de oude, en soms wat ouderwetse, casino's. De sfeer is er dan ook minder mondain dan op de The Strip maar zeker de moeite waard.
Eerst stoppen we echter bij een paar Wedding Chapels. Het zijn complete paradijsjes met limousines, fonteinen en bruggetjes waar de nieuwbakken bruidsparen zich laten fotograferen. Maar het kan uiteraard ook snel........via de drive-in! Dit is een hele aparte wereld maar zo typisch Las Vegas.Richting Grand Canyon
Mama was helaas 's nachts ziek geworden. Had waarschijnlijk iets verkeerd gegeten ofzo.
Wat later dan gepland zijn we toch richting de Grand Canyon gereden in de hoop dat ze zich de dag daarna fit genoeg zou voelen om de Grand Canyon te bezichtigen.
Naarmate we de Grand Canyon naderden en we dus hoger kwamen te zitten werd het steeds kouder en in Williams waar we overnachtten lag zelfs nog sneeuw! Ook weer leuk om mee te maken.
Voor mij was het nu de tweede keer in de Grand Canyon en deze keer gingen we de westkant van de zuidrim bekijken. Deze kant is zo mogelijk nog mooier. Het zonlicht deed perfect zijn werk en alle kleuren van de aardlagen waren goed te zien. Ook de Colorado rivier konden we een aantal keer zien stromen. Het was weer volop genieten!
 |
| Williams |
 |
| Sneeuw bij hotel |
Lake Havasu, Palm Springs en de top 2000
 |
| Lake Havasu |
Het was inmiddels 31 december.......oudjaarsdag.
We hadden in de week voor kerst al regelmatig Serious Request op radio en tv opgezet en nu kriebelde het toch ook om de top 2000 te luisteren.
Via de Iphone konden we in de auto meegenieten van de laatste nummers en krijgen zowaar een beetje een oudjaarsgevoel. Dat kwam ook omdat we veel in contact waren met de familie in Nederland waar het natuurlijk veel eerder al 24.00 uur zou zijn. Gezellige foto's werden heen en weer gestuurd en we telden met Nederland af.
En als je dan in de zon door de woestijn rijdt en je hoort via de Nederlandse radio Guus Meeuwis 'Brabant' zingen dan doet je dat wel wat hoor.
 |
| Starbucks! |
 |
| Een selfie in Palm Springs: Happy New Year Nederland! |
Oudjaar in San Diego.....saai!
Daar zaten we dan met zijn vieren op oudjaarsavond; benieuwd wat voor leuke oudjaarprogramma's ze hier op tv hebben. Uhhhh, nou......niks bijzonders dus.
Ja om 21.00 uur onze tijd zagen we de dropping of the ball op Time Square in New York maar dat was niet echt groot feest (volgens ons dan). Dan maar wachten op wat San Diego op tv te bieden heeft om 24.00 uur. Uhhhh, nou......ook niks dus. Ja, om 24.00 uur werd er zeker afgeteld maar we zaten te kijken naar beelden van Time Square en zagen de bal daar in herhaling nog een keer naar beneden komen.
Maar we hadden het wel gezellig hoor met hapjes en champagne!!
Buiten was het oorverdovend stil. Geen vuurwerk (is hier verboden) en geen mens op straat! Hoe saai kun je het hebben?!
Later hoorden we dat er mensen zelfs voor 24.00 uur op bed liggen omdat er toch niets te beleven is.
Downtown in de kroegen zal er best wel wat gevierd zijn en er zijn verschillende besloten oudjaarsfeesten waar je kaarten voor moet kopen. Maar thuis wordt oudjaar niet gevierd.
En omdat we toch een flinke trip en lange reis achter de boeg hadden, vonden we het geen van vieren erg om lekker op tijd het bed in te duiken.
 |
| Plop! |
 |
| Proost ! |
1 januari
Het nieuwe jaar is begonnen en we gaan verder met sightseeing San Diego. We drinken koffie op Pacific Beach en merken daar dat we niet de enigen zijn die op nieuwjaarsdag er lekker op uittrekken om uit te waaien. We belanden zelfs in een file om bij Point Loma te komen. Maar eenmaal aangekomen is het weer genieten van het mooie uitzicht. We stoppen nu ook bij het militair kerkhof. Wat een prachtige plek om begraven te liggen.
Voor een borrel rijden wij naar het Gaslamp district en daar gaan we ook sushi eten. Uiteindelijk is het ook mama en Ome Theo gelukt om met stokjes het eten naar binnen te werken. Was leuk, lekker en gezellig.........en kramp in de vingers.
 |
| Pacific Beach |
 |
| Militaire begraafplaats Point Loma |
Shoppen en de USS Midway deel 2
Armand ging na anderhalve week kerstvakantie weer aan het werk en ik ging met mama en Ome Theo een dagje shoppen en de rest van het vliegdekschip de Midway bekijken.
Voor de Midway hadden we weer een hele dag uitgetrokken om alles goed en op het gemakje te kunnen bekijken. Je kijkt je ogen uit en ziet aan boord het ziekenhuisgedeelte, het postkantoor, de was- en strijkafdeling, de keukens, de gevangenis, de kapper, de slaapzalen, de machinekamers.....
De Midway is nu 10 jaar een museum. Mooi is het om te zien dat aan de andere kant van de haven de nieuwe vliegdekschepen liggen die nu in gebruik zijn. Ze zijn nog een slagje groter en een stukje moderner.
 |
| Tandarts |
 |
| Machinekamer |
 |
| Eetzaal officieren |
 |
| Keuken |
De dierentuin
Bij een bezoek aan San Diego mag een bezoek aan de dierentuin eigenlijk niet ontbreken. Deze is mooi, groot(s) opgezet en erg leerzaam. De beroemdste bewoners zijn de pandaberen die ieders hart doen smelten. Ze zien er zo aaibaar en lief uit. Bijzonder is ook de aanwezigheid van een grote groep koalaberen.
Bij de gorilla's is altijd wat te beleven. Dit keer ging de grootste van allemaal op het gemak zijn eigen uitwerpselen opvangen en daarna oppeuzelen! Hilariteit maar ook afgrijzen! Jakkes!
Vanuit de kabelbaan heb je een prachtig uitzicht over de hele dierentuin en de omgeving. En als dan de zon ook nog uitbundig schijnt....
Wie kijkt er naar wie?
Whale watching
Een toeristische activiteit in de maanden december tot en met maart is het whale watchen. Op een boot trek je de zee op in de hoop grijze walvissen te zien die met de jaarlijkse migratie naar het zuiden bezig zijn.
Dit zegt Wikipedia er over:
De grijze walvis is een baleinwalvis uit de familie grijze walvissen, waarvan het de enige levende soort is. De grijze walvis trekt jaarlijks tussen het voedselgebied en het gebied waar de jongen ter wereld komen. De walvis kan een lengte bereiken van 13 tot 15 meter, een gewicht van 14 tot 35 ton en een leeftijd tussen de 50 en 60 jaar.
In de herfst begin de Californische grijze walvis aan een 2 tot 3 maanden durende en 8000 tot 9000 kilometer lange reis naar het zuiden langs de kust van Canada, de Verenigde Staten en Mexico. Ze trekken hierbij in kleine groepjes.
Hun reisdoel zijn de kustwateren van Neder-Californië en de Golf van Californië waar de jongen worden geboren en de paring plaatsvindt. Hun paringsgedrag is complex en er zijn vaak drie of meer dieren bij betrokken. De draagtijd is ongeveer een jaar en vrouwtjes krijgen om de twee jaar een enkel jong. Het jong wordt met het hoofd eerst geboren. Vermoed wordt dat ze de ondiepe lagunes opzoeken om hun jonggeborene te beschermen voor haaien. Enkele weken na de geboorte begint de reis noordwaarts.
De totale reis is 15.000 tot 22.000 kilometer lang en daarmee is dit de langste jaarlijkse migratie van alle zoogdieren. Rond het kijken naar deze walvistrek is een toeristenindustrie ontstaan, in het Engels whale watching genoemd.
We hadden gehoord dat het een geweldige ervaring is om die beesten te zien en dat als ze zich niet zouden laten zien (die kans is er nu eenmaal) dat je dan in ieder geval wel dolfijnen zou zien. We boekten een trip van 3,5 uur en met de nodige extra kleding, sjaals, mutsen en handschoenen gingen we op pad.
De bemanning deed goed hun best om de walvissen te spotten maar helaas.......na 2,5 uur hadden we, op een paar meeuwen na, nog geen levend wezen gezien. Een beetje een domper dus omdat ook de 'beloofde' dolfijnen niet werden gezien.
Maar eindelijk was er commotie aan boord want er waren vier grijze walvissen gezien en we gingen er heen.
En inderdaad.............het was indrukwekkend om te zien. Ze blazen als een fontein de lucht uit, komen dan even boven om adem te halen en duiken dan weer onder. Dat doen ze een aantal keer achter elkaar en nemen dan een diepe duik om vervolgens een minuut of 10 onder water door te zwemmen. En dan komen ze weer ademhappen. Prachtig om te zien! Maar een kleine teleurstelling was deze trip wel omdat we zo weinig hadden gezien...
Er was wat gedoe met KLM over de gereserveerde zitplaatsen maar gelukkig kwam dat allemaal goed. Mooi op tijd hebben we mama en Ome Theo op de luchthaven van Los Angeles afgezet. Een lange knuffel, kussen en tranen........het hoort er allemaal bij. Nog even zwaaien en dan echt weg. Bedankt voor 3 gezellige weken!
Armand en ik besloten om downtown Los Angeles te gaan verkennen en het viel ons niet tegen. Het was er best gezellig met leuke restaurants en mooie gebouwen. Bij een hotel waar we langs kwamen werd een film opgenomen. Daar ging ik even kijken. Overal kabels, cameramensen, tv-schermen, visagisten, bewaking.....het zag er indrukwekkend uit. Welke film het was? Geen idee. Ik heb alleen gezien dat een scene in de hotelbar werd opgenomen.
Dit zegt Wikipedia er over:
De grijze walvis is een baleinwalvis uit de familie grijze walvissen, waarvan het de enige levende soort is. De grijze walvis trekt jaarlijks tussen het voedselgebied en het gebied waar de jongen ter wereld komen. De walvis kan een lengte bereiken van 13 tot 15 meter, een gewicht van 14 tot 35 ton en een leeftijd tussen de 50 en 60 jaar.
In de herfst begin de Californische grijze walvis aan een 2 tot 3 maanden durende en 8000 tot 9000 kilometer lange reis naar het zuiden langs de kust van Canada, de Verenigde Staten en Mexico. Ze trekken hierbij in kleine groepjes.
Hun reisdoel zijn de kustwateren van Neder-Californië en de Golf van Californië waar de jongen worden geboren en de paring plaatsvindt. Hun paringsgedrag is complex en er zijn vaak drie of meer dieren bij betrokken. De draagtijd is ongeveer een jaar en vrouwtjes krijgen om de twee jaar een enkel jong. Het jong wordt met het hoofd eerst geboren. Vermoed wordt dat ze de ondiepe lagunes opzoeken om hun jonggeborene te beschermen voor haaien. Enkele weken na de geboorte begint de reis noordwaarts.
De totale reis is 15.000 tot 22.000 kilometer lang en daarmee is dit de langste jaarlijkse migratie van alle zoogdieren. Rond het kijken naar deze walvistrek is een toeristenindustrie ontstaan, in het Engels whale watching genoemd.
We hadden gehoord dat het een geweldige ervaring is om die beesten te zien en dat als ze zich niet zouden laten zien (die kans is er nu eenmaal) dat je dan in ieder geval wel dolfijnen zou zien. We boekten een trip van 3,5 uur en met de nodige extra kleding, sjaals, mutsen en handschoenen gingen we op pad.
De bemanning deed goed hun best om de walvissen te spotten maar helaas.......na 2,5 uur hadden we, op een paar meeuwen na, nog geen levend wezen gezien. Een beetje een domper dus omdat ook de 'beloofde' dolfijnen niet werden gezien.
Maar eindelijk was er commotie aan boord want er waren vier grijze walvissen gezien en we gingen er heen.
En inderdaad.............het was indrukwekkend om te zien. Ze blazen als een fontein de lucht uit, komen dan even boven om adem te halen en duiken dan weer onder. Dat doen ze een aantal keer achter elkaar en nemen dan een diepe duik om vervolgens een minuut of 10 onder water door te zwemmen. En dan komen ze weer ademhappen. Prachtig om te zien! Maar een kleine teleurstelling was deze trip wel omdat we zo weinig hadden gezien...
Inpakken en afscheidsetentje
En toen zat de vakantie er voor mama en Ome Theo bijna op. Het was tijd om in te pakken. Kerstcadeaus, aankopen en souvenirs pasten allemaal goed in de koffers.
's Avonds hebben we bij Restaurant Poseidon in Del Mar heerlijk gegeten en nagekletst over de afgelopen 3 weken. Het waren mooie maar ook vermoeiende weken.
Los Angeles
 |
| Goede reis ! |
 |
| Gebakjes bij Louie in LA |
Eind van de middag gingen we naar El Pueblo, een oude Mexicaanse wijk in Los Angeles, waar de oorsprong van Los Angeles begon. Er hing een gezellige sfeer, er werd gedanst op het plein en er waren veel winkeltjes. Weer een stukje Los Angeles ontdekt!
 |
| Opname film |
 |
| Kerk in El Pueblo |
 |
| Armand helpt met inpakken van gekochte souvenir |
En toen........?
En toen was het weer stil in huis. Na een paar maanden met best veel bezoek is het toch ook weer lekker om gewoon alleen en samen te zijn en om helemaal ons eigen plan te kunnen trekken. En plannen hebben we! Want ineens ook realiseren we ons dat eenderde van ons verblijf in San Diego er al weer op zit. Tijd voor een schema: wat willen we nog doen en zien, wanneer heeft Armand vrije dagen en en wanneer willen we onze vakantie in Nederland plannen? De lijst met wat we nog willen is waarschijnlijk langer dan wat we kunnen doen. Maar met wat puzzelwerk komen we een heel eind met ons schema.
Maar meer daar over in ons volgende blogverhaal. We blijven schrijven!
Groetjes,
Côlette & Armand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten