Afscheidnemen, inpakken en wegwezen

We gaan op reis en nemen mee....

Anderhalf jaar weg. Wat neem je mee? Appartement is gemeubileerd en voorzien van handdoeken, keukendoeken, borden, glazen, bestek, potten en pannen, beddengoed en tv.
Dus zo heel veel valt er in eerste instantie niet te bedenken wat we zelf nog mee moeten nemen. Kleding, schoenen en toiletartikelen natuurlijk. Maar wat verder nog?
Dan ga je nadenken: voor anderhalf jaar wil je van het appartement wel een 'thuis' maken dus dan wordt het al snel foto's, een paar kaarsenhouders, wat dingen voor aan de muur, een paar vazen, een poster van Bruce, de lijst met foto's van de OCS en kleine prullaria.

We schatten in dat het allemaal niet zo veel zou zijn. Het zou gemakkelijk mee gaan.
Wat we vooral niet mochten meenemen was drank (jammer!), etenswaar en uiteraard geen explosief spul.

Enkele weken geleden hadden we een intakegesprek met iemand van het verhuisbedrijf Voerman. Zij zijn gespecialiseerd in verhuizingen naar het buitenland en begeleiden je van A tot Z met verzekering, douanepapieren én met inpakken.

Firma Voerman Verhuizingen

Boot of vliegtuig

We mogen 1 kuub meenemen via zeevracht en 120 kg via luchtvracht. Luchtvracht komt ongeveer anderhalve week later aan dan wij. En de zeecontainer mogelijk pas na 2 maanden.
In de woonkamer maken we twee plekken vrij en zetten daar neer wat we mee gaan nemen. Zo langzamerhand kom je in huis steeds meer dingen tegen die je mee wil nemen: de printer, personenweegschaal, de broodrooster (die we hier nooit gebruiken), het Jamie Oliver Amerika kookboek (om indruk te maken op al die gasten die komen eten?), dvd's en cd's, de dvd-speler, boeken, de voorraad luchtjes en smeerseltjes, externe harde schijven, kabels, stekkers, pannenlappen (hebben ze daar vast niet), nietmachine, plakband, aardappelstamper, onze eigen dekbedden en kussens...........
Kortom: al snel stond de woonkamer vol met twee 'bergen' spullen; dat wat over zee mee gaat en dat wat per vliegtuig gaat. En dan is het toch nog veel. Misschien te veel?

De inpakdag

Op woensdag 17 juli staat een vrachtwagen van firma Voerman voor de deur. "We komen uw spullen inpakken."
We mogen zelf niets inpakken en wijzen alleen op de twee 'bergen' spullen. Dat moet mee, wij gaan in de tuin zitten en we horen het wel wanneer het in de vrachtwagen zit.
Ieder item wordt in papier gewikkeld en in speciale dozen ingepakt. Raar idee dat vreemden al onze spullen in handen hebben en zien. Ze zullen vast denken: wie neemt er nou pannenlappen mee??!??
Ze houden lijsten bij met wat ze inpakken. Dit is nodig voor verzekering en douane.
De deodorant pakken ze niet in > ontploffingsgevaar. Dvd-speler en broodrooster ook niet > gaat het niet doen daar met andere wattage (of zoiets).

En ze komen ook nog vragen of het wel de bedoeling is dat de printer met luchtvracht meegaat maar het printpapier met zeevracht. Haha, heel goed meegedacht. Printpapier moet inderdaad ook met de lucht mee; op verkeerde stapel gelegd.
Omdat we op korte afstand van het werk van Armand gaan wonen, gaat zijn fiets mee. Deze wordt in een speciale fietsdoos ingepakt.

Een paar uur later zijn ze klaar en kunnen we de lijsten tekenen. Spullen weg. Nog twee weken en dan zijn ook wij weg. De woonkamer is uiteraard niet leeg maar er ontbreken nu toch aardig wat spullen. Raar hoor.

Ohja, en het is niet slim om hutspot te plannen nadat je de aardappelstamper hebt laten inpakken. Nog een tip: hutspot met staafmixer maken is niet aan te bevelen tenzij je van Olvaritvoedsel houdt.

Afscheid

Onvermijdelijk hoort afscheid nemen bij dit vertrek. Dat gaat in etappes omdat het vakantietijd is en een aantal mensen weg is als wij vertrekken. En afscheid nemen is niet leuk. Op het werk wordt alles langzaamaan overgedragen aan mijn vervanger en ik probeer nog zoveel mogelijk af te werken en de collega's goed geïnformeerd achter te laten. We hebben een gezellige afscheidslunch en ik krijg een tegoedbon voor een 'welkom-terug' lunch (om vooral het tijdelijke van de trip te benadrukken). Petra en Mike komen bij ons afscheid nemen. Zij gaan op vakantie en ook Anja en René zijn op vakantie als wij weg gaan; daar gaan we gezellig bbq-en met hun hele gezin.

Dag werkplek!

Armand heeft ook een afscheidslunch met collega's en trakteert op het werk op heerlijke vlaai en ik krijg nog lieve woordjes op een kaart van mijn collega's en teamleiders.

Na het inleveren van mijn telefoon en het toegangspasje stel ik mijn voicemail en afwezigheidsmelding in Outlook in: begin februari 2015 ben ik weer terug, neemt u contact op met mijn collega's mediaregisseurs. Met een heel onwerkelijk gevoel sta ik buiten met wat persoonlijke spulletjes van het werk. Onwerkelijk maar ook blij: anderhalf jaar even geen 'verplichtingen' maar tijd voor mezelf. Alles ligt open......

Nog twee dagen...

Ook de koffers zijn zo goed als ingepakt en alles is geregeld. We kunnen echt niet meer bedenken wat we nu nog moeten doen.
Morgen is het zondag en komen er nog wat goede vrienden en familie een afscheidsborrel drinken.
Maandag de laatste puntjes op de i en dan dinsdag naar Schiphol. Tranen zullen er zeker komen maar dat is niet erg. Dat hoort er bij. Het zou vreemd zijn als het ons niets zou doen.

Nog een keer frietjes eten bij moeders.