Trouwen 29 juni 2013

Terug uit de USA en dan een paar dagen een jetlag. Als dat maar over is als we trouwen! We regelen nog wat trouwzaken, hangen kleding klaar en checken nog even het draaiboek. We zijn er klaar voor. Zenuwen? Nee, wel heel veel zin om lekker een feestje te vieren met vrienden, familie en collega's. En... als het maar droog is!

En droog was het! En een heerlijk zonnetje. Precies goed.
Daniëlla deed mijn haar. Ruud hielp met de stropdas van Armand. Joke regelde de koffie en Marc kwam met ons vervoermiddel: een fijne cabrio.
Iedereen op tijd. Bruidsboeket check! Corsages check! Ringen check! Getuigen check!

We waren erg verrast hoe druk het was bij het stadhuis. Kwamen ze allemaal voor ons? Ja dus, alhoewel er een aantal terecht kwam in de groep genodigden voor Veteranendag in plaats van bij ons in de trouwzaal. Maar het kwam op tijd goed.

Wat een leuke huwelijksceremonie mede dankzij onze trouwambtenaar Lian. Muziek natuurlijk van Bruce Springsteen: bij binnenkomst Land of hope and dreams en op het einde Two Hearts........what else? Liz en Jules mochten ons de ringen geven.
De ouders van Armand en mama en Ome Theo zaten trots toe te kijken. Zagen we daar ergens een traantje?
Bijzonder was het moment van tekenen door de getuigen: mijn moeder en Bart.
Geen rijst bij het naar buiten lopen maar wel rozenblaadjes van De Fabiola's en bellenblaasbellen van de kinderen.

En toen de receptie bij Restaurant De Vrijheid. We konden met zijn allen lekker buiten staan en zitten. Het was gezellig druk en toen ook De Hofkapel nog kwam spelen was het plaatje compleet. Mooi om vele familieleden te zien die je niet zo vaak (meer) ontmoet. Ook voor velen van hen was het een reünie.

Met onze daggasten gingen we vervolgens eten bij Cantina y Tapas. Te koud om buiten te zitten maar binnen was het zeker ook goed toeven. Het tapasbuffet was heerlijk en Bart hield een pracht van een speech, recht uit het hart.
De LTF (Lighttownfarmers) verrasten ons met o.a. een surfles in San Diego cadeau. De les is zelfs al geboekt: 22 september, 11.00 uur staan wij te stuntelen op het strand van San Diego en proberen op de plank te blijven staan.

De tijd begon te dringen en Armand en ik hebben het toetje overgeslagen. We gingen snel naar Café De Kloek om de gasten van het feest te ontvangen. Spannend, want zou het het feest worden zoals wij voor ogen hadden? Zou iedereen zich vermaken?

We kregen leuke originele cadeaus: mega grote ballonnen met inhoud, een mooie canvas foto van Bruce, een Raad van Elf memory-spel, een huwelijksbootje, en vele dollars.
Prins en Klein Gevolg brachten een zwart koffertje mee met het verzoek deze naar Amerika mee te nemen. Instructies en een vergoeding voor de dienst was bijgesloten. Verder mochten we nergens over praten!!

Een verdacht koffertje.....

Mijn zussen met hun gezin pakten uit met twee geweldige liedjes en Jan Bogers kon niet achterblijven natuurlijk en zong zijn hele repertoire van drie nummers. Armand kreeg het felbegeerde afscheidsbeeldje van de Raad van Elf.

Iedereen had het naar de zin en het werd een gezellig zooitje ongeregeld. Collega's genoten ook zichtbaar, polonaise werd ingezet, playbacken op Meatloaf, een vage striptease act en tot slot een mooi einde met 'Brabant' van Guus Meeuwis.
Dat was heel mooi en ineens werd ook duidelijk dat het ook een beetje een afscheid was. Hier en daar een traan en grote omhelzingen. Een groot aantal gasten zien we niet meer voor ons vertrek. En dat is even slikken.

Met nog wat nachtbrakers thuis een Schrobbelèr gedronken, schoenen uit, voeten omhoog en napraten. Daarna een korte nacht want om half 10 stonden al weer ons daggasten op de stoep voor een ontbijtje in de tuin. Maar we hadden weer geweldige hulp daarbij van Joke en Ruud. Nadat iedereen weg was zijn we snel weer gaan slapen.

' s Middags alle cadeaus en kaarten en tekeningen bekeken. We zijn gruwelijk verwend en de lieve kaartjes en teksten hebben ons ontroerd.
Wat was het een mooie dag!!

Mevrouw Hartmans. ;-)